به گزارش جهانبین نیوز به نقل از  زنگ خبر؛ بقعه باشکوه اين امامزاده در کنار روستاي بارده واقع در شهرستان بن، در ۵۳ کيلومتري شهرکرد واقع شده و چشم انداز آن فوق العاده زيبا و ديدني است. بنا شامل ايوان، گنبدخانه، گلدسته، صحن مشجر، حرم و ضريح است.

اصل بقعه متعلق به دوره صفويه است و در دوره هاي قبل مرمت و اخيرا نيز تعميرات و نوسازي گسترده اي در آن صورت گرفته و طرح جامع توسعه آن در دستور کار قرار دارد. اتاق مرقد به ابعاد ۸×۸ متر و داراي دو درب، در جانب جنوب و مشرق است.

در دو جهت ديگر شمال و مغرب به ظاهر دري داشته که در تعميرات اخير مسدود شده است. ضخامت ديوار بيش از يک متر و چهار زاويه اتاق مرقد با ايجاد چهار گوشواره به دايره تبديل شده و در نتيجه گنبد بنا، بر آن استوار شده است.

اين گنبد از داخل به قطر ۷ و ارتفاع ۵/ ۳ متر و از خارج به ارتفاع ۵/ ۸ متر است. در بالاي مدخل جنوبي بقعه، پنجره مشبک چوبي قرار دارد که حکايت از تعمير بقعه در دوره قاجار يه مي باشد. کف و ازاره بقعه تا ارتفاع ۲/۲۰ متر با سنگ مرمر تزيين شده و الباقي گچ اندود است.

در وسط اتاق مرقد، ضريح بسيار عالي از نوع آب طلا و نقره نصب شده که اشعار هفت بند محتشم کاشاني در بالاي آن حکاکي شده و در روي در آن کتيبه ذيل قلمزني شده است: «ضريح مطهر سيد محمد از نوادگان حضرت امام موسي کاظم عليه السام واقع در روستاي بارده با همت و تلاش هيئت امنا امامزاده و تحت نظارت و سرپرستي مديريت اوقاف و امور خيريه استان در سال يک هزار و سيصد و هفتاد و هشت احداث و نصب گرديد. طراحي و ساخت بهنام کبيري ساماني، قلمزني سيد مرتضي احمدي. »

بر دور مزار قبلي، بنايي به ابعاد ۲۰×۲۰ متر افزوده اند و ايواني به ابعاد ۵×۳ و ارتفاع ۴ متر در جانب مغرب تعبيه نموده اند که فعلا به عنوان مدخل اصلي از آن استفاده مي شود. اين ايوان در سه جهت ديگر بقعه تکرار شده و درهاي ورودي بقعه چوبي و توسط حاج نعمت الله حيدرزاده در سال ۱۳۸۵ برابر با سال ۱۴۲۷ ه.ق در اصفهان ساخته شده است. در هر ضلع ۸ ستون جهت ايوان ها به کار رفته و صورت زيبايي به پيرامون بقعه داده است.

در جانب شمال بقعه تعداد ۱۰ واحد زائر سرا ساخته شده و در غرب صحن نيز تعداد يک واحد مغازه آجري و ۱۰ مغازه چپري قرار دارد.


فضاي بيرون اين امام زاده جذاب و ديديني است

زمين زيارتگاه بيش از دو هکتار است و در جنوب آن کشتارگاه احداث شده است. مقابل ايوان جنوبي، چشمه آبي قرار دارد که چند سالي است خشک شده است. درختان زبان گنجشک، کبوده و تبريز فضاي مناسبي را ايجاد نموده و ارتفاع برخي از اين درختان بيش از ۱۸ متر است.

تپه مجاور امامزاده که در غرب بقعه قرار دارد، پس از تحويل از منابع طبيعي به هيئت اوقاف، درختان مختلف کاشته شد که منظره دلپذيري را به وجود آورده است حاج حيدر خسروي، ضمن اشاره به نسب شريف امامزاده تذکره اي از قول عبدالکريم فقيه الاسلام دهشتي نقل مي کند که فاقد ارزش تاريخي و آثار جعل در آن هويدا است.

نسب شريف امامزاده سيد محمد با هفت واسطه به امام هفتم عليه السلام منتهي مي شود که از قرار ذيل است: سيد محمد بن ابي القاسم حمزه بن علي بن حسين بن احمد بن محمد الشريف بن اسماعيل بن ابراهيم المرتضي بن امام موسيالکاظم عليه السلام. جد اعلايش سيد ابراهيم المرتضي همان فرزند بزرگوار امام هفتم عليه السام است که در سال ۱۹۹ ه.ق در يمن قيام نمود و پس از تصرف اين شهر از سوي محمد بن محمد بم زيد شهيد عليه السام استاندار يمن گشت. پس از شکست قيام محمد، مامون عباسي به او امان داد و او را در خراسان نزد برادرش امام رضا عليه السام فرستاد و در سال ۲۱۰ ه.ق به دست مامون عباسي مظلومانه مسموم و سپس به شهادت رسيدند.

بقعه متبرکه حضرت امامزاده سيد محمد ابن حمزه ( مکني به ابوالقاسم ) بن علي ابن حسين بن احمد بن محمد بن اسماعيل بن ابراهيم الاصغر ( ملقب به مرتضي ) بن حضرت باب الحوائج؛ امام موسي اين جعفر الکاظم ( عليه السلام ) در ضلع شرقي روستاي بارده از توابع شهرستان بن در استان چهارمحال و بختياري ( در ۴۸ کيلومتري جنوب غربي شهرکرد؛ مرکز استان ) ميان دو کوه نساه و برآفتاب، واقع گرديده و با توجه به مناظر بسيار زيبا و دلنواز کوهستاني و چشمه هاي خنک اطراف و آب و هواي مطلوب منطقه، سالانه پذيراي هزاران زائر و گردشگر از نقاط مختلف مي باشد.




در شرح احوالات و علت حضور و شهادت آن بزرگوار (ع) در اين منطقه، آمده است

چون خلفاي عباسي ( عليهم اللعنه ) با اولاد و اعقاب ائمه هدي ( عليهم السلام ) خصومت و دشمني علني داشتند، بعد از شهادت حضرت ثامن الائمه امام علي ابن موسي الرضا ( عليه السلام )، کليه امامزاده ها بمعيت محبان و مشتاقان اولياء الله و ياران و انصار خاندان امامت (ع) براي مقابله با دشمنان اسلام و توسعه و گسترش مذهب تشيع و ريشه کن کردن ظلم و بيدادگري عباسيان، با کاروان هاي متعدد و در زمان هاي مختلف رو به ولايت عجم نهادند و در مدت پانصد سال و اندي خلافت و زمامداري خلفاي منفور عباسي و جنگ و جدال با آل ابوتراب (ع)، آخر الامر از فشار و ظلم و ستم آن قوم غدار خود و ياران و انصارشان، هر يک در محل و مکاني در خاک عجم بدست دژخيمان عباسي و ابلق سواران کوفي گرفتار و شهيد شدند.

در زمان خلافت شقاوت پيشه يوسف ( سي و دومين خليفه عباسي ) که از سنه ۵۵۵ لغايت ۵۶۶ هجري قمري به مدت يازده سال در مسند خلافت متکي بوده، به واليان و حاکمان خود در عجم، بنامان؛ ملک جمشيد و ملک يوسف، دستور تعاقب و دستگيري و قتل آل ابوتراب(ع) را صادر کرد و آن حاکمان سفاک، عساکر مسلح خود را به فوجها و دسته‌ هاي مختلف تقسيم و هر دسته اي را به فرماندهي شخصي لايق و کارآزموده جهت امنيت طرق و شوارع در دژها و قلاع جنگي چهارمحال اربعه بختياري مستقر و متمرکز داشته که در اين موقع حضرت امامزاده سيد محمد ( عليه السلام ) به اتفاق جمعي از برادران و بني اعمام خود، ياران و انصار خاندان امامت (ع) از طريق شط العرب بخاک عجم وارد و قصد عزيمت به بلاد قم را داشتند و از حاکمان عباسي حاکم در منطقه در بيم و هراس بودند، بنابراين همواره از خود محافظت مي کردند که غافلگيرانه گرفتار چنگال بي رحمانه دشمن واقع نشوند.

ناچار بودند تا شبانه حرکت کنند يا از بيراهه به مسير خود ادامه دهند. پس از طي مسافت و عبور از شهرها و قراء و قصبات و رودخانه ها و جبال و ناهمواري هاي در بين راه، در ناحيه چهارمحال اربعه در صحراي بارده وارد گرديده و در آن موقع چون سکنه ناحيه چهارمحال اربعه به مذاهب مختلف منعقد بودند، يکي از دشمنان آل ابوتراب، ورود آن کاروان را به حاکمان عباسي حاکم بر منطقه اطلاع داده و حاکم عباسي پس از دريافت خبر و تعيين اقامتگاه آنها، با جيوش مجهز خود به آن کاروان بي اطلاع حمله ور گرديده، در صحراي بارده نبرد سختي فيما بين هر دو جناح حق و باطل به وقوع پيوست که پس از محار به و مجادله بسيار، چون عده کاروان قليل بود، در مقابل هجوم خصم بي امان تاب و توان مقابله را نداشته هر چند نفري به جهتي روي نهاده، به سمت قراء و کوهپايه هاي اطراف متواري و خصم بي امان در تعاقب ايشان در حرکت، هر يکي را در محل و مکاني در نقاط مختلف چهارمحال اربعه به شهادت رسانيدند که هم اکنون مرقد بعضي از آنها معلوم و زيارتگاه است و مرقد برخي نامعلوم و در زير خاک پنهان است.

در اين حمله و نبرد ناگهاني پس از متواري شدن کاروان، حضرت امامزاده سيد محمد (ع) با دو نفر شجاع و دلاور خود به نامهاي شيخ قاسم و شيخ طاهر که هر دو برادر و از انصار اولياء الله و از ذراري و اعقاب جابرانصاري بودند، در مقابل خصم بي امان به جدال پرداخته، « به هر سو که مرکب برانگيختي، چو برگ خزان سر فرو ريختي. » از شجاعت و دلاوري آن حضرت دشمن به ستوه آمده، آخرالامر از هر جهت به آن حضرت حمله ور گرديده و در حلقه محاصره چند جانبه، آن حضرت بدست ملک يوسف فرزند ملک خورشيد به درجه رفيع شهادت اجدادي خود نائل گرديد و دو نفر شجاع و دلاور آن حضرت بر اثر جراحات و زخم هاي وارده بر پيکر مطهرشان، به کوههاي مجاور متواري گشته، پس از خروج از محل جدال، شيخ قاسم و شيخ طاهر به معيت و همياري مومنين و مسلمان منطقه، پيکر مطهر حضرت امامزاده سيد محمد (ع) را در محل شهادتش در ضلع شرقي روستاي کنوني بارده به خاک سپرده و بقعه و بارگاهي به مرور زمان برگرد مزار کثيرالانوار آن حضرت توسط آن دو انصار جليل القدر ساخته شده که هم اکنون زيارتگاه عاشقان و ارادتمندان در آن سامان است.



امکانات و تسهيلات تفريحي براي زائران اين امام زاده محيا است
امکانات و تسهيلات تفريحي، گردشگري، حمل و نقل، اسکان و … اين بقعه متبرکه، شامل؛ جاده آسفالت، زائرسرا و سکوهاي نشيمن و استراحت زائران و گردشگران، سرويس بهداشتي، چشمه هاي خنک، آب آشاميدني لوله کشي شده و … مي باشد.

انتهاي پيام/