شهيد محمد آقا جهانگيري از نيرو‌هاي ارتش جمهوري اسلامي ايران بود که در سال ۱۳۶۶ در عمليات نصر سه در منطقه زبيدات عراق به فيض شهادت رسيد و پيکر پاکش پس از ۳۰ سال، شناسايي و به ميهن اسلامي بازگشت داده شد.
 
گفتني است پيکر پاک شهيد محمد آقا جهانگيري حيدري، طي عمليات اخير تفحص توسط کميته جستجوي مفقودين ستاد کل نيرو‌هاي مسلح و در شمار ۱۱۹ شهيد گرانقدر دوران دفاع مقدس شناسايي و ۱۳ مهرماه امسال از طريق مرز شلمچه وارد کشور شد.
 
جمعه گذشته ۵ آبان ماه جاري با حضور باشکوه مردم شهيدپرور، هيئات مذهبي، نيرو‌هاي نظامي و انتظامي و مسئولان، در خميني شهر اصفهان تشييع و در گلزار شهداي آستان مقدس حضرت امامزاده سيد محمد (ع) اين شهر به خاک سپرده شد.

هم اکنون مزار نمادين و يادبودي از اين شهيد گلگون کفن نيز در گلستان شهداي روستاي حيدري وجود دارد.

 

حجت السلام سيد حسن ميرافضلي امام جمعه شهرستان بن در مراسم اين شهر بزرگوار گفت: شهدا با الگوگيري از سيدالشهدا و فهميد و تشخيص راه حق و باطل توانستند به جمع انبيا و صالحان برسند.

وي بيان داشت: شهدا نيازي به اين يادواره ها ندارند و اين ما هستيم که نياز داريم و ما بياد از اين يادواره ها درس بگيريم و اگر درس گرفتيم آنگاه در مسير شهدا خواهيم بود و موفق و پيروز خواهيم.

وي افزود: در اين ايام که متعلق به سيدالشهدا است و و همه در پياده روي با عظمت و با شکو اربعين شرکت ميکنند که ثواب بسيار زياد هم دارد دو شرط وجو دارد يک اعتراف به جچايگاه امامت دوم معرف،که شهدا هم به اين جايگاه معرفت رسيده بودند.

امام جمعه شهرستان بن گفت: حضرت زينب (س) هم در حادثه عاشورا فرمودند که چيزي جز زيبايي نديدم و حال پدر و مادر هاي شهدا نيز  براي رضاي خدا فرزندانشان را در راه خدا دادند و ميگويند که چيزي به جز زيبايي نديده ايم.
 
وي بيان داشت : پدران و مادران شهدا بسيار صبور هستند که با اين که اطلاع داشتند با رضايت کامل فرزندان خود را در راه خدا هديه دادند و الان هم هيچ چشم داشتي ندارند.

وي افزود: خانواده هاي شهداي مدافع حرم هم با رضايت کامل و آشنايي از مسيري که فرزندانشان ميروند، فرزندانشان را به دفاع از حرم آل الله فرستاده و شهيد حججي ها از بين اين خانواده ها بيرون آمده اند و هنوز هم خط سرخ شهادت را ادامه ميدهند.
 
میرافضلی با بيان اينکه شهدا ما با توسل و ذکر و دعا به اين جايگاه و مقام رسيدند گفت : الان ما درک چنين موارد را نداشته و چشممان  نمي تواند اين مقام ها را ببيند و درک نمي کند ما مانند کودکي که تمام دنيايش همان اسباب بازي است که در دستش دارد و ديگر هيچ چيزي نميخواهد هستيم.