به گزارش
جهانبین نیوز؛ به نقل از خبرنگار
سلام لردگان؛ در هر جامعه اي نيروي انساني فعال و پويا ضامن پيشبرد برنامه هاي آن جامعه به لحاظ اقتصادي، سياسي، اجتماعي، فرهنگي و... مي باشد در همين راستا روزي بعنوان روز کارگر نامگذاري شده که هدف اصلي تجليل از مقام گرانقدر کارگران در همه عصه‌هاست.
حال وضعيت کارگري در عصر حاضر و دهه‌هاي اخير را مرور و بررسي مي‌کنيم.
در جوامع صنعتي سال‌هاي دور مکاتب فکري در حمايت‌هاي ظاهري خود کمونيسم و سوسياليسم را نهادينه و القاء نمودند که البته شايد در ظاهر حمايت‌هاي کارگري منظور بود ولي در پس اين همه هياهو تنها مسئله‌اي که به آن توجه نشد مسئله کارگران بود.
و اما در جامعه ايران بعد از انقلاب اين قشر زحمتکش هويت واقعي خود را پيدا نمود و در چرخه‌هاي اقتصادي نقش بسزا و مثبت ايفا نمود. آنجا که کارگران در امر توليد باعث شدند ايران اسلامي شکوفايي خود را در همه ابعاد علي‌الخصوص بعد صنعتي بدست آورد و شاهد توفيقات روز افزون در صنعت کشور باشيم.
بايد اذعان داشت در برهه‌اي از زمان انقلاب، سياست‌هاي غلط اقتصادي که از آن به سياست اقتصاد باز مي‌توان نام برد قشر کارگري آن نقش مثبت خود را کمتر ايفاء نمود و از اين روند تا سال‌هاي متمادي ادامه پيدا کرده آنجا که روز به روز شاهد تعطيلي کارگاه‌ها و کارخانه هاي صنعتي در حد وسيع هستيم و رکود سايه افکنده بر اقتصاد کشوري که نيروي انساني فعال و پويا زحمات زيادي را متحمل گرديده تا شکوفايي از رونق نيفتد.
آري، امروز ديگر کارگر ما امنيت شغلي ندارد امروز کارگر ما با سياست‌هاي اقتصاد باز بيکارتر از هميشه شده و چرخه‌هاي صنعت از کار افتاده و ما انتظار شق‌القمر داريم. به راستي چگونه بايد روز کارگر را گرامي بداريم؟
چگونه بايد اين قشر را فعال و پويا بناميم؟ و چگونه بايد انتظار داشت کارگر کارگري مي‌کند و چرخه اقتصاد به گردش درآيد؟
به راستي يادمان رفته که پيامبر اکرم (ص)، بوسه بر دست قشر محبوب و زحمتکش زده و از آنان به نيکي ياد نموده است.
بياييم به بهانه اين روز نمادين هم که شده قدر کارگران عزيزمان را بدانيم و فراموشمان نشود تا کارگري نباشد اقتصاد نخواهد بود.
انتهاي پيام1026ج /630 ل
دریافت صفحه با کد QR