به گزارش جهانبین نیوز به نقل از منطقه آزاد؛ بيانيه بسيج دانشجويي دانشگاه شهرکرد استان چهارمحال و بختياري؛ پيرامون مشکلات ساختاري و تغيير نگرش درانتخاب کانديداهاي رياست جمهوري در مسائل اقتصادي منتشر شد.

اين بيانيه با نگاه به تأکيد مقام معظم رهبري (مدظله العالي) در خصوص اهميت اقتصاد مقاومتي در چند ساله اخير تدوين شده است.

متن اين بيانيه بدين شرح است:

هرچه آمارها اضافه مي شود، واقعيات تغيري نمي کند-هرچه رتبه علمي مان اضافه مي شود درصد کمتري از علم مان به کار صنعت مي آيد-هرچه مسئولين فعال تر کار مي کنند، مدت بيشتري جزو کشورهاي در حال توسعه مي مانيم-هرچه کشاورزان بيشتر مي کارند، کمترخودکفا مي شويم-هرچه مديران متخصص متعهد، بيشترتلاش مي کنند کادر سازي کمتري مي شود.

هرچه صنعت گران بيشتر توليد مي کنند، آمار بيکارها زيادتر مي شود-هرچه پزشکان بيشتر مداوا مي کنند، بيماران زيادتر مي شود-هرچه پليس بيشتر جريمه مي کند، آمار تصادفات بيشتر مي شود.

رئيس جمهورها و دولت ها و مسئولين و مديران و کشاورزان و پزشکان و صنعت گران را عوض مي کنيم تا شايد قدمي به جلو برداريم اما فقط آمارها تغيير مي‌کند، از واقعيات خبري نيست.

کافي است کمي با ديده تامل بنگريم-مسئولين مي سازند آنچه سازندگي برايشان تعريف شده-پزشکان خدمت مي کنند آنچه برايشان خدمت تعريف کرده اند و... ۱۹/۰۱/ ۹۶

مردم محترم؛ وقتي سود در خام فروشي است رسيدگي به فرآوري زيان‌ده است؛ در اين صورت چه کسي به صنعت گران و توليدکنندگان پرريسک داخلي اهميت مي دهد.

چه کسي به اشتغال پايدار فکر مي کند. وقتي سود در واردات کالابراي برخي از دولت مردان که خود نيز سياست گذارند، آن هم با لابي هاي آنچناني در مجلس، که طرح هاي cgt (ماليات برعايدي سرمايه براي دلالان) را به اين راحتي حذف مي کنند، ديگر چه سودي در حمايت از توليد داخلي پرهزينه و دردسرها و ريسک هاي بالاي آن است، البته آمار رضايت، آنجايي بالاست که محصولات باکيفيت خارجي به راحتي در دسترس باشد و بازار ما با هيچ بحراني مواجه نشود.

ما وارد مي کنيم بدون اينکه با ضرر ورشکستگي مواجه باشيم، ما وارد مي کنيم بدون آنکه ماليات بدهيم، ما وارد مي کنيم بدون آنکه شفافيت باشد، ما وارد مي کنيم بدون اينکه دردسر کارگر و آب و برق و گاز و مواد اوليه داشته باشيم، ما وارد مي کنيم و از صنعت حمايت نمي کنيم، چون پرزحمت است و پرخرج، ما وارد مي کنيم چون آمارها را چيزهاي ديگري تامين مي کنند، ما وارد مي کنيم چون اصطلاحا سود ما در اين است.

مردم محترم؛ شعار بحران آب را در جدي گفتيم اما آمارش را غلط ارائه کرديم. آماري که در واقعيت اين بود که از ۴۲۴ ميليارد مکعب آب کشور تنها ۱۶ درصد آنرا مصرف مي کنيم و مابقي را از طريق سدهاي عميق بي برنامه و عدم جلوگيري از تبخير و ذخيره سازي زيرزميني و اتلاف شبکه هاي آب رساني و ... به هدر داديم، اما جالب اينجاست که ما براي اينکه کشت نکنيم و خود را تبرئه از مديريت بحران جدي آب کنيم مقصر اصلي را مصرف زياد آب در کشاورزي بيان نموديم.

البته ما کارکردهاي بسيار خوبي که در عرصه کشاورزي در کشورمان شده است را ناديده نمي گيريم، بلکه مي گوييم افرادي هستند که ديواري کوتاه تر از کشاورزي پيدا نکرداند و مقصر را بخش کشاورزي اعلام مي کنند.

دولت ها، آينده نيامده و گذشت دوران رياست شان را، در برون رفت از بحران مقطعي آب و انتقال آب بدون کارشناسي با در نظر نگرفتن منافع ملي از مناطق پرآب کشور مي بينند، کارخانجات را در استان هاي خشک و نيمه خشک احداث مي کنند و انبوه جمعيتي نيازمند اشتغال را از اطراف و روستاها و مناطق پرآب به اين مناطق کشانده و آنوقت عدم توانايي در مديريت آب را در انتقال پر هزينه آن جبران مي کنند.

مردم محترم؛ دولت ها؛ دانشجو شدن افراد را در بالا بردن آمار مشاغلشان دخالت داده اند؛ آن وقت است که وزير کارو رفاه؛ راحتي را در ايجاد شغل نمي بيند، در دانشجو شدن افراد مي يابد، درهاي دانشگاه را بدون در نظر گرفتن ميزان نياز و کار آنها باز مي گذارد و به صورت محرمانه فشار بر وزارت علوم مي آورد تا آمار خودش بالا برود؛ دانشجويان که فارغ التحصيل شوند وقت دولت هم سرآمده، تا بهترين وزير و دولت کارآفرين شناخته شود، اين است که اگر هر وزيري را انتخاب کني همان کاري را مي کند که وزير قبلي پيش برده! به نظر شما وقت آن هنوز نرسيده ؟ که مشکلات را ريشه اي حل کنيم. تا کي جوانان مي بايستي تاوان سياست هاي غلط مسئولين را بدهند، تا مسئولين از آنها براي ترقي و رسيدن به اهداف سياسي و آمارهاي غير واقعي خودشان پله اي بسازند.

وزارت علوم مي خواهد آمار ثبت هاي علميش بالا برود، راحت ترين کار را قانون خودش مي کند، براي مقالات isi و شرکت در همايش هاي بين المللي و... امتياز در نظر مي گيرد، اما به اختراعات کاربردي و ساخت دستگاه هاي دانش بنيان که منتج به ارتباط با صنعت مي شوند خبري از امتياز نيست.

اين است که علم کشورمان را در اختيار صنعت کشورهاي ديگر قرار مي دهيم، مقاله اي مي نويسيم که مورد نياز کشورهاي خارجي است تا isi بگيريم.

تازه جالب اينجاست که پول هم براي چاپش مي دهيم. مدرکش را قاب مي کنيم و به ديوار مي زنيم و ارتقاء وزارت علوم کشوررمان را ادامه مي دهيم !!! اين مي شود که مخترعين و مبتکرين و مراکز دانش بنيان سودشان در ساخت نيست! و فکرهايشان را صرف مقالات براي ارتقاء آمارهاي وزارت علوم مي کنند. اين مي شود که اساتيد دانشگاه وقت دانشجويان جوان را با دادن پروژه هاي مقاله نويسي به نفع ارتقاء سطح علمي خود مي گيرند.

اين است که روساي دانشگاه ها از تخصيص هزينه هاي پژوهش هيچ هزينه اي براي ارتباط صنعت و دانشگاه صرف نمي کنند. اما ما خوب است بدانيم که چرا سياست گذاري، اين چنيني سود دارد؟ اولا؛ کارکرد وزير علوم دولت ها بيشتر مي شود ثانيا ؛ خود مسئولين وزارت علوم که از همين طريق ارتقاء يافته اند وبه علت داشتن مقالات زياد، ذي نفع هستند عمر مصرف مقالاتشان که برايشان پست مديريتي ايجاد کرده را طولاني تر مي کند.

اما مردم محترم؛ خوب هم هست بدانيد با اين سياست گذاري که وزارت علوم، به عنوان يکي از بهترين وزارت خانه ها رشد مي کند چه بلايي سر دانشگاه هاي ما مي آورد.

جوانان وقت بيشتري براي ارئه مقالات به اساتيد مي گذرانند بهترين دوران عمر خود را طي مي کنند. سن آنها براي ازدواج بالا مي رود فرصت هاي زندگي و کار و خدمت بيشتر به کشورشان گرفته مي شود ودر نهايت آن مي شود که آنها مي خواهند...

چرا کسي که خود، ذي نفع است مسئول سياست گذاري است؟ هر وزير علومي مي داند بالاخره دوران مديريتش تمام مي شود، بايد کاري براي شغل آينده کرد، پس بهتر است از درآمد نفت که پول مفت به حساب مي آيد، براي اساتيدي که عضو هيات علمي هستند و خودش هم جزو آنهاست قانوني وضع شود، که بابت عضو هيات علمي شدن از اعتبارات دانشگاه پولي دريافت کنند.

ديگر براي ارتقاء و رشد دانشگاه کسي خودش را به زحمت نمي اندازد که با صنعت قرارداد ببندد و به ازاي کاري که براي صنعت انجام مي دهد درصدي براي خودش و دانشگاه رقم بزند راحت از دانشجويان مقاله مي گيرد و ...

مردم محترم ؛مي دانيد. توليت (سياست گذار) وناظر وزارت بهداشت را شخصي ذي نفع نبايد باشد. در حال حاضر پول غير قانوني زير ميزي به پول قانوني روميزي تبديل شده، پزشکان فوق تخصص امروز که حقوق هاي حداقلي بالاي ۱۵۰ ميليون تومان مي گيرند نمي توانند فردا با حقوق ۱۴۹ ميليون توماني کار کنند.

هزينه اين حقوق ها را مگر بيت المال نمي دهد پس چرا به قشر خاصي از جامعه تعلق گرفته ؟ وزارت بهداشت سودش را به خاطر ذي نفع بودن خودش در مريض شدن افراد مي يابد، هرچقدر مريض بيشتر، درآمد هم بيشتر، اين است که قانوني وضع مي شود که در آن حتي براي يک بار، نمي شود وزراي بهداشت، از وزارت جهاد کشاورزي بخواهد چرا محصولات شيميايي و توليد شده شان را در بازار بدون مشخصه عرضه ميکنند، چرا کسي نمي خواهد ازافکار انتشارمحصولات تراريخته جلوگيري کند.

چرا کسي جلوي تغذيه ناسالم و روغن هاي پالم و واردات محصولات ناسالم را نمي خواهد بگيرد. آمار ميليوني و سونامي سرطان در کشور که باعث شده جان بسياري از هموطنان عزيزمان گرفته شود. بسياري از خانواده هاي ايراني را امروزه با اين مشکلات گريبانگير کرده، و هرساله تعداد زيادي به اين آمار بيماران اضافه مي شود و همچنان آمارمورد نياز ويزيت شده ها و درمان نيز که مورد نياز نظام درمان محور ما که سودش در درمان است نه سلامت!!! تامين مي شود، مردم بيمارايران نردباني براي ارتقاء و سود نظام درمان محور ما شده است.

در کشورهاي پيشرفته دنيا ، ارائه دهندگان خدمت بخش هاي دولتي هستند و خريداران خدمت بيمه ها، آنها سودشان در سلامت افراد بدست مي آيد، اما دولت ها هرسه نهاد سياست گذار و ارائه دهندگان خدمت و خريداران خدمت را دردست افراد ذي نفع گذاشته اند، اين است که چاه ويلي، که براي حقوق پزشکان ساخته اند پر شدني نيست، از يارانه مردم و ۹ درصد ماليات بر ارزش افزوده نمي گذرند که هيچ، مجلس را مجبور مي کنندتا ۵۰ درصد از ماليات شرکت دخانيات را هم به معوقات بيمه ها و نظام درمان محور ما، اختصاص دهند. بايد تا آينده صبر کنيم وببينيم از چه قسمت اعتبارات مردم مي خواهند بزنند.

مردم محترم؛ برداشت روزانه ۱۴ ميليون بشکه نفت از حوزه مشترک نفتي ايران و قطر توسط اين کشور و عدم جديت ما براي حتي بهره برداري از اين پروژه طي اين همه سال، آيندگان را وادار نخواهد کرد به انديشه دولت مردان ما شک کنند!

آيا ما نمي خواهيم در مقابل مردمي که ما را مورد اعتماد خود قرار داده اند و آيندگانمان پاسخگو باشيم. بله البته که درست است سرمايه گذاري پروژه هاي طولاني مدت آن هم پروژه هايي اين چنيني که براي بهره برداري هزينه هاي زيادي نياز دارند، براي دولت ۴ ساله اي که بايد رضايت مردم را در طرح هاي غير اولويت دار رقم بزند، تا از عوام فريبي و تزريق نقدينگي بي بهره نباشد و رضايت حداکثري را بدست آورد تا مگر در دوره هاي بعدي نيز دولتش ادامه يابد.

از مسائل با اهميتي است که بر کسي پوشيده نخواهد بود، اينکه بخواهيم پروژه ستاره خليج فارس را راه اندزي کنيم سودمان کم مي شود، بحث جديدي نيست. قدر مسلم است، زماني که دولت ها ۵/۱۴ درصد از فروش نفت خام را عايدي شرکت نفت مي کنند وزراي نفت ها تمايل به خام فروشي بدون سرمايه گذاري بر روي پروژه هاي اولويت دار و طولاني مدت را بسيار کم رنگ خواهند کرد.

چرا نمي خواهند اين درصد به فراوري از نفت صورت گيرد تا به صنعت و توليد داخل کمک کند، وپروژه هاي بزرگ اوليت دار، دير بازده را راه اندازي کنند، تا از خريد بنزين که به صورت مستقيم از مشتقات نفتي است جلوگيري شود تا دولت هايمان از فروش غير مواد خام سود کسب کنند و آمار تامين بودجه کشورشان را از صادرات مشتقات و کالاها بالا ببرند. آري درست است تا قوانيني مثل سود ازخام فروشي وجود دارد. چه کسي سرش براي دردسر درد مي کند که بخواهد از غير خام، سود ببرد.

در پايان خاطرنشان مي گردد که بسيج دانشجويي دانشگاه شهرکرد، به عنوان يکي از خدام مردم از زبان دانشجويان عدالتخواه و بيدار هميشه در صحنه از شما مردم عزيز مي خواهد معيارهاي انتخاب کانديداهاي صادق را براي کساني که طالب اصلاح ساختارها و تغيير سياست هاي دست نخورده به جهت مطلوب نمودن آن بايک کار، کارشناسي بدون در نظر گرفتن مسئوليني که منافع شخصي، حزبي، مقطعي و يادوره اي پايه گذاري مي کنند ملاک و معيار خود قرار دهيد و به کساني تنها به شعارهاي سياسي و عوام فريبانه اي که در آن به هيچ وجه به ريشه هاي اقتصادي و سياسي نپرداخته نپيونديد.

به منظور داشتن ايراني آباد به دنبال ارائه آماري که بدست آوردنش ضرر مردم و سودش را عده خاصي مي برند، نباشيد.

که اگر اين چنين شود هر کس با هر توانمندي بيايد و هر چقدر بيشتر تلاش کند بيشتر ضربه خواهد زد.

والسلام من اتبع الهدي

انتهاي پيام/1026ج