به گزارش
جهانبین نیوز؛ یکی از آیینهای موجود درفرهنگ مردمان بخصوص بختیاری قرار دادن شیرسنگی (بردشیر) بر مزار چهرههای ماندگار، سرشناس بزرگ و بنام ایل بود. بردشیر (شیرسنگی) نماد شجاعت، دلاوری، میدانداری و صفات و ویژگیهای برجستهای چون هنرمندی در شکار، تیراندازی، جنگ، سوارکاری و... فردی است.
شیرسنگی اسلامی در مناطق چهارمحال و بختیاری و خوزستان و اطراف دیده میشود و هفشجان مهمترین مرکز ساخت شیرسنگی از ابتدا تاکنون بوده است و غالب استفاده برای افراد شجاع چهارمحالی و نیز مردم ایل بختیاری است که در گویش بختیاری به این مجسمهها بردشیر نیز معروف هستند. قدیمیترین شیرِ سنگی موجود در استان چهارمحال و بختیاری، شیر عبدالحمید بن ابراهیم هفشجانی، ۱۰۱۳ هجری قمری (۴۳۵ سال پیش) مربوط به دوره صفویه است. و قطعاً نمونههای کهنتر اسلامی در این خاستگاه وجود داشتهاند.
همچنین شیر سنگی امامزاده احمد اصفهان متعلق به شاه اسماعیل صفوی از مصادیق ابتدایی شیرسنگی صفوی است.
برای به دست آوردن و خرید شیرهای سنگی در قالبهای مختلف و سایر احجام سنگی میتوان به بازار سنگتراشان هفشجان واقع در خیابان شهید چمران (محله سنگ تراشها) مراجعه کرد.
خانواده باقریها از مشهورترین سنگتراشان این شهر هستند و سابقه ۷۰۰ ساله فعالیت در این زمینه دارند.
حرفه سنگتراشی مختص هفشجان استمهراب شفیعی مسئول علمی قرارگاه اقتصاد مقاومتی هفشجان در گفتوگو با
جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: حرفه سنگتراشی و تولید شیرسنگی مختص هفشجان است.
وی با بیان اینکه سنگ مورد استفاده در این حرفه از کوه بزلَر (شاهمنظر) که سنگی نرم بوده و به راحتی می توان روی آن کار کرد تهیه میشود افزود: این سنگ به لحاظ دوام، بینظیر و مربوط به ۶۰۰ تا ۷۰۰ سال پیش است و خط نستعلیق و ثلث روی آنها اجرا شده است که این خطوط بصورت کاملا استادانه اجرا شده است.
شفیعی با اشاره به اینکه بسیاری از آثار باستانی در این استان قلعهها هستند بیان داشت: این قلعهها قدمت بیش از ۹۰ سال دارند و کار سرستونهای سنگی آنها توسط سنگتراشان هفشجانی انجام میشود.
سنگ تراشی میراث پدرانمان برای ما و میراث ما برای فرزندانمان استقنبرعلی باقری یکی از سنگتراشان قدیمی شهر هفشجان که هنوز هم در این کار فعالیت دارد در گفت و گو با
جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: از بچگی کارم سنگتراشی است و اجدادمان در این حرفه فعالیت کردند و این میراث آن ها برای ما و میراث ما برای فرزندانمان است.
وی با تاکید بر اینکه امروز دیگر صنایع سنگی تولید شده استفاده و کاربردهای گذشته را ندارند ادامه داد: بیشتر افراد خواستار صنایع سنگی (شیرسنگی و لوازم ساخته شده با سنگ) این لوازم را به عنوان لوازم تزئینی خریداری میکنند و از همین رو ابعاد و سایز لوازم ساخته شده کاهش یافته است.
باقری محصولات تولید شده را شیرهای سنگی با ابعاد بزرگ برای استفاده در حیاط و بهویژه باغچه منازل، هاوَنهای سنگی برای تزئینات و... عنوان و افزود: خود ما هنوز از لوازم سنگی در منزل استفاده میکنیم.
متاسفانه تفاوت چندانی بین نخبگان و افراد عادی وجود نداردعلی باقری یکی از سنگتراشان هفشجانی که این هنر سنتی را با هنر مدرن آمیخته است و به صورت علمی در این زمینه کار می کند در گفت و گو با
جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: متولد آذر ۱۳۶۵ هستم که در سال ۱۳۹۰با رتبه ۹۹ وارد دانشگاه تهران شدم و در رشته طراحی صنعتی مشغول به تحصیل شدم.
وی با بیان اینکه در سال ۹۴ در بیستمین المپیاد علمی دانشجویی سراسری کشور در رشته طراحی صنعتی موفق به کسب رتبه سوم کشوری شدم خاطرنشان کرد: مجسمهسازی شغل پدریم است و خانواده ما سابقه کار ۷۰۰ ساله در این حرفه دارند.
باقری اضافه کرد: از بچگی با شغل سنگتراشی آشنایی داشتم اما قبل از ورود به دانشگاه در این زمینه بصورت حرفهای کار نکرده بودم، در واقع کارم را بعد از دانشگاه و تحصیل در این زمینه آغاز کرده و یکی از نمونه کارهایم ساخت یادبود دکتر بهارلو پزشک تیم ملی کوهنوردی که در سال ۷۸ در اورست مفقود شد است.
این سنگ تراش جوان هفشجانی با اشاره به اینکه برای راهاندازی کارم نیاز به وام و تسهیلات داشتم و پیگریهایی هم انجام دادم تاکید کرد: ولی چون متاسفانه تفاوت چندانی بین نخبگان و افراد عادی وجود ندارد موفق به دریافت وام نشدم و بیشترین مشکلم نبود ضامن بود.
کارگاهم مجهز نیست، در خانه کار می کنموی با بیان اینکه هنوز نتوانستم کارگاهم را تجهیز کنم و از همین رو بیشتر کارم را در خانه انجام میدهم یادآور شد: سالها با میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری همکاری داشتم اما متاسفانه هیچ حمایتی از جانب آنها نشدم و کارم را خودم پیش میبرم.
باقری گفت: در ایران صنایع دستی طرفدار چندانی ندارد و شاید یکی از دلایل این موضوع آن باشد که قیمت آن بالا و تبلیغات برای معرفی آن به مردم کم است.
وی یادآور شد: کار سنگ، حرفه سختی است و تنها تعداد معدودی این کار را در تهران انجام میدهند و میتوان گفت هفشجان تنها شهر در کشور است که در این زمینه فعالیت دارد.
این هنرمند هفشجانی با اشاره به عدم همکاری برخی از مسئولان برای استفاده از سنگتراشیهای هفشجانی در المانهای شهری افزود: آثاری که در سطح شهر استفاده میشود باید تائیدیه شهرداری را داشته باشد که همکاری لازم در این زمینه صورت نگرفت.
گزارش از مرضیه نظری زاده
انتهای پیام/1026ج