به گزارش جهانبین نیوز به نقل از کوهرنگ خبر، بخش عمده‌اي از پزشکان روستايي را خانم‌ها تشکيل مي‌دهند، دختران جواني که عموما طرح دوران عمومي خود را مي‌گذرانند و به دنبال اين هستند که پس از پايان دوران طرح به دوره تخصصي وارد شوند يا به شهرها کوچ يا شايد هم مهاجرت کنند.

اما آن‌ها در دوراني هم که به عنوان پزشک روستايي در مناطق بسيار محروم و بسيار کم امکانات زندگي مي‌کنند کم مشکل ندارند.

در اين گزارش به گوشه هايي از مشکلات پزشکان خانواده در کوهرنگ ميپردازيم.

يکي از پزشکان در گفت‌وگو با کوهرنگ خبر گفت: طبيعي است که يکي از مشکلات ما مثل تمام پزشکان خانواده سردرگمي در مورد نحوه پرداخت‌ها و نامشخص بودن ميزان پرداخت‌ها باشد که مشکل عمومي همه پزشکان خانواده است.

وي افزود: مشکل ديگر هم کمبود امکانات مناطق محروم و دورافتاده است که باز هم مشکل عمومي است، اما بعضي مشکلات خاص خانم‌ها است يا براي خانم‌ها ملموس‌تر است.

اين پزشک در ادامه گفت: ما تمام تلاش خودمان را مي‌کنيم که بهترين خدمات را ارائه دهيم اما براي هر درخواست کوچکي بايد بارها و بارها اقدام کنيم که فکر مي‌کنم اين وضعيت در مورد پزشکان خانم شديدتر هم باشد.

وی ادامه داد: شايد اين حکايت بسياري از پزشکان عمومي کشور باشد اما قطعا داستان پزشکان روستايي و البته پزشکاني که طرحشان را در روستاها مي‌گذرانند جالب‌تر از همه است.

این پزشک گفت: پزشکاني که خيلي‌هايشان صدها کيلومتر از شهر و خانواده‌شان دور افتاده‌اند و هر روز که مي‌گذرد روزهاي باقي مانده را مي‌شمارند، اصلا آنها براي روزشماري کردن براي بازگشت به روستاها فرستاده نشده‌اند بلکه مسئولاني که قوانين را تدوين کرده‌اند ماندگاري پزشکان يکي از اصلي‌ترين اهدافشان بوده است.

وی یادآور شد: در حالي که در پايتخت و اغلب کلان​شهرهاي کشور، گاهي چند مطب پزشک متخصص در يک خيابان وجود دارد، اما هم‌اکنون نيمي از روستاهاي کشور فاقد پزشک است، اين آمارها نه از سوي منابع غير رسمي، بلکه از سوي وزير بهداشت اعلام شده است.

وی گفت: توزيع ناعادلانه و نامتوازن پزشک در کشور باعث شده ميل مهاجرت به شهرها افزايش پيدا کند.

وی گفت: براساس آمارهاي رسمي ثبت‌احوال، از سال 85 تا 90، بيش از دو درصد جمعيت روستايي کشور کم شده است و شکي نيست که در دسترس نبودن امکانات پزشکي در روستاها را بايد به عنوان يکي از عوامل مهم مهاجرت روستاييان به حساب آورد.
 
این پزشک ادامه داد: يعني جالب است در شرايطي که در کشورهاي توسعه يافته تلاش مي‌شود با گسترش امکانات درماني و رفاهي در روستاها، ساکنان روستا را به ماندگاري در مناطق شان تشويق کنند تا چرخ کشاورزي، دامداري و توليد از حرکت باز نايستد، اما در کشور ما حداقل 11 ميليون شهروند روستايي در منطقه محل سکونتشان به پزشک دسترسي ندارند و در اين شرايط نبايد توقع داشت در سرشماري آينده، جمعيت روستايي از ميزان فعلي هم کمتر نشود.
 
وی افزود: گرچه پزشکان موظفند پس از فارغ‌التحصيلي، طرح خدمت خود را در مناطق محروم بگذرانند، اما بسياري از پزشکان با خريد طرح، از خدمت در روستاها و شهرهاي کوچک سرباز مي‌زنند و به شهرهاي بزرگ مهاجرت مي‌کنند.
 
این پزشک تاکید کرد: حتي مشکل تا آنجا پيش رفته است که رئيس کميسيون بهداشت و درمان مجلس بصراحت مي‌گويد که هيچ پزشک زني به مناطق محروم نمي‌رود.
 
وی خاطرنشان کرد: فرض کنيد پزشکي بخواهد در مناطق روستايي خدمت کند و وزارت بهداشت هم حقوقي متناسب با سختي کار به او پرداخت کند، اما حتي اگر با اين فرض خوش‌بينانه هم جلو برويم، باز هم نمي‌توان اميدوار بود پزشکان زيادي حاضر شوند در مناطق روستايي خدمت کنند، زيرا روستاهاي زيادي را مي‌توان در کشور پيدا کرد که حتي از امکانات اوليه رفاهي هم بي‌بهره هستند.
 
 
انتهاي پيام1026ج /610ک