به گزارش جهانبین نیوز به نقل از کوهرنگ خبر، در روز ۱۲ آبان نهمين سالگرد درگذشت يکه تاز آواز بختياري، استاد  آ بهمن علاالدين  هستيم، يادي مي کنيم از اسطوره بي همتاي آواز بختياري که بي شک نيمي از شناسايي فرهنگ بختياري در آواز اين اسطوره قرار دارد.

۱۲ آبان ۱۳۸۵  خبري داغ همه را داغدار کرد، و آن هم اين خبر دردناک و تاسف بار:
 
"کوگ تاراز ديگر نمي خواند"
 
چقدر دلم براي صدايت تنگ شده استاد...
صدايي که اگر از شادي هم ميخواند باز غمي در آن نهفته بود...
صدايي که وقتي از مال به ره ميخواند انسان کوچ نديده را هم راهي"مال کنون" ميکرد...
استاد بزرگ...
از وقتي که تو رفته اي انگار دنيا عوض شده...
از وقتي که تو رفته اي "آستاره ي صحو" ديگر سر نزده،
ديگر دل کسي براي "گل نازدارش" تنگ نميشود،
مالها سالهاست که ديگر کنار هم بار نمي اندازند،
ديگر کسي براي ديدن کسي "گِردِواري" نمي کند،
ديگر کسي براي کسي "قاصد بهار" نميشود،
ديگر کسي جلوي پاي "بَهيگ ها" "نرميش کال قرباني "نميکند،
ديگر کسي "مَنــــــــــــــــــــــــــــــدير" کسي نمي ماند،
دنيا "دَنگ و فَنگ"درآورده استاد ولي زير سر خودش "دِنگِ دِنگ" است،
از وقتي که تو رفتي غَله هايمان نچيده مانده اند و گرمسيرمان پر شده از "نو بَرزيَران چپ نَتَنيده"
"کوگ هاي رَشت خوشخون"سر بزير برف "تاراز" کرده اند و نميخواهند نبودنت را ببينند،
ديگر از دختران "لچک ريالي" و "لَو برگ بيدي" خبري نيست،
سالهاست که گل هاي "باوينه" تا "زير زوني" نميرسند،
دلها همه امروزي شده اند و "گلهاي کاغذي" را بيشتر دوست دارند،
"دلهاي سياه"مان براي هم تنگ نميشوند،
ديگر کسي در "کوچه هاي خاکي" منتظر کسي نميماند،
استاد عزيز...
نميدانم بعد رفتن تو "سيچه هَمقو بيقراروم"
بعد رفتنت "به روز افتونه پاهوم تا بدهره،به شو آستاره هانه ايشماروم"
غريبانه زيستي و غريبانه و دور از ديارت آرام گرفتي...
و تو چه زيبا خواندي که:
"تش منه کار غم اوفتا نيله که جا بگريم..."
استاد عزيز...
کاش بودي و دوباره "عهدي باهم" ميبستيم تا چارلنگ و هفت لنگ "يَک بِگِرِن"
چرا که تو "سِتين" ايل بودي...
.
قومت هميشه نامت را با افتخار به زبان خواهند آورد و آيندگان نيز قدردان زحماتت براي اعتلاي فرهنگ و آواز بختياري خواهند بود.
روحت شاد و بهشت برين جايگاهت باد.
 
همت بدري فرد


انتهاي پيام1020ج /610ک