همه کارشناسان از غیرقابل پیش بینی بودن انتخابات انگلستان سخن می گویند. تحلیل رایج درباره دولت آینده انگلستان یک دولت ائتلافی بود. اما نتیجه انتخابات چیز دیگری می گوید.

به گزارش جهانبین نیوز به نقل از جهان، قبل از این نظرسنجی ها از نزدیکی میلی متری حزب کارگر و محافظه کار سخن می گفتند. حزب محافظه کار به رهبری کامرون ۳۳۰ کرسی و حزب كارگر به رهبري اد ميليبند تنها توانسته است ٢٣٢ كرسي را به دست بياورد و در رتبه بعدي حزب ملي اسكاتلند با ٥٦ كرسي قرار گرفته است.

پس از آن نيز حزب ليبرال دموكرات با ٨ كرسي و احزاب يوكيپ و سبزها هركدام با يك كرسي در رده‌هاي بعدي قرار گرفته‌اند.

«اد میلیبند»، رهبر حزب کارگر نیز پس از یک شکست تاریخی مجبور به استفعا شده. البته وی تنها کسی نیست که مجبور استعفا شده است. «نیک کلگ» رهبر لیبرال دموکرات ها و «نایجل فاراج»، رهبر حزب استقلال بریتانیا نیز مجبور به استفعا شدند.

اینک بزرگ‌ترین پیروزی حزب محافظه‌کار در دو دهه اخیر رقم خورده است. حزب متبوع «دیوید کامرون»، نخست‌وزیر کنونی بریتانیا با بدست آوردن حدود ٣٣٠ کرسی وست‌مینستر، این‌بار برای تشکیل دولت نیازی به ائتلاف با هم‌پیمانان سنتی خود یعنی «لیبرال‌دموکرات‌»ها را ندارند. اما این انتخابات یک پیروز تاریخی دیگر نیز داشت. حزب «ملی» اسکاتلند پیروزیی بسیار قاطعی بدست آورد و قریب به اتفاق اسکاتلندی ها به این حزب استقلال طلب رای دادند.

از سوی دیگر لیبرال ها که در انتخابات سال ٢٠١٠ با كسب ٥٥كرسي نقشي تعيين‌كننده را در دولت ائتلافي ايفا می کردند، در اين دور از انتخابات ٤٧ كرسي خود را از دست داده اند و ديگر هيچ نقشي در دولت آينده بريتانيا نخواهند داشت. به همین دلیل رهبر «لیبرال‌دموکرات‌»ها نتیجه این انتخابات را شکست لیبرالیسم در انگلستان عنوان کرد.

همچنانکه روزنامه «وال استریت ژورنال» در این تحلیل دلایل پیروزی قاطع محافظه‌کاران در انتخابات انگلیس می‌نویسد: "مأموران مؤسسات افکارسنجی که پیش از انتخابات به کسب نظر مردم مشغول بودند، نگرانی مردم از شکل‌گیری یک اتحاد لیبرال افراطی را نایده گرفته بودند و همین نگرانی بود که سبب پیروزی محافظه‌کاران شد".

لیبرال ها در حالیکه جز دولت ائتلافی دولت قبلی کامرون بودند، حالا با توجه به نتیجه انتخابات نشان داد که آنها با ائتلاف، آرای اجتماعی خود را از دست داده اند. البته لیبرال ها بیش از اینکه به محافظه کاران ببازند به اسکاتلندی ها نیز باختند. زیرا اینان در دور قبل از اسکاتلندی ها کرسی های زیادی کسب کرده بودند اما اینبار تمام قد از مردم اسکاتلند جواب "نه" شنیدند.

اگر چه دیوید کامرور یکبار دیگر در ساختمان شماره ١٠ خيابان داونينگ در پست نخست وزیری حضور می یابد ولی دولت وی با وجود یکدست بودن ۵ سال چالشی دیگر را به دنبال خواهد داشت. از یک طرف اسکاتلندی ها یکبار دیگر هویت یکپارچه خود را به رخ انگلیسی ها کشیده و علاوه بر این ۵۶ کرسی مجلس را به عنوان یک اقلیت تاثیر گذار در اختیار دارند و بدین ترتیب خود را به یک اسکاتلند مستقل نزدیک می بینند.

از سوی دیگر ديويد كامرون حالا طبق وعده‌اي كه داده است بايد شرايط را براي رفراندومي كه براي سال ٢٠١٧ وعده داده است، مهيا كند. اين همه‌پرسي سرنوشت حضور بريتانيا در اتحاديه اروپا را تعيين مي‌كند. از الان می توان پیش بینی کرد که مخالفان و موافقان داخلی برای حضور یا عدم حضور در اتحادیه اروپا شکاف های جدی در انگلیس ایجاد کنند و از سوی دیگر اگر اسکاتلندی ها در کنار حزب کارگر در پارلمان قرار بگیرند، دولت کامرون روزهای سختی را پیش رو خواهد داشت.

انتهای پیام/۱۰۲۱ج