به گزارش جهانبین به نقل از کلار، شهيد بهرام شفيعي در وصيت نامه خود گفته است: اما در لحظات آخر زندگيم چگونه مرگي را انتخاب كنم. آيا بمانم و در بستر گرم بميرم؟ آيا بايد با مرگ ننگين بميرم و يا اين كه با افتخار در جبهه و آن هم براي خدا بميرم؟ آري در آخرين لحظات زندگيم دارم با شما سخن مي ‏گويم هنگامي كه مي‏ بينم دشمنان اسلام از هر سو به كشور اسلامي مان حمله كردند در اين موقع است كه ديگر ماندن صلاح نيست و به سوي جبهه شتافتم و با افتخار مرگ سرخ را برگزيدم.

این شهید در ادامه وصیت نامه خود بیان می کند: اما من رفتم ولي شما كه مانده‏ ايد بايد چه بكنيد؟ اي دانش ‏آموزان به گفته‏ ي امام كه مسجد و مدرسه سنگر است شما بايد در سنگر خودتان فعاليت كنيد، بايد آن قدر تلاش كنيد كه كشور را خودكفا كنيد و بايد تا آخرين قطره‏ ي خون خود در راه اسلام فداكاري كنيد، اما مردم شما را به جان شهدا قسم مي‏ دهم كه لحظه ‏اي دست از ياري امام برنداريد كه همان لحظه شكست شما خواهد بود.

در ادامه این وصیت نامه آمده است: اما برادران من! اگر من نيستم شما ناراحت نباشيد بايد كه اسلحه مرا به دوش بكشيد و با دشمنان اسلام بجنگيد، پدرم اگر جسد مرا آوردند ناراحت نباشيد پدر و مادر! براي من گريه و زاري نكنيد. يك پرچم فتح اسلام در بالاي خانه نصب كنيد و اگر رفيقان من پرسيدند كه او كجا رفت بگوييد پيش معشوق خود رفت و به آن‏ها بگوييد كه من مرده نيستم بلكه زنده ‏ام و بر اعمال شما نظارت دارم.

این شهید در در پايان وصيت‏ نامه اش آورده است: بايد بگويم كه اي جوانان فداكار و غيور! نگذاريد كه اسلحه برادران شما بر زمين بيفتد بايد هر چه زودتر و شجاعانه به سوي جبهه بياييد و عليه اسرائيل بجنگيد.

انتهاي پيام/