عرفه روز اشک و ناله روز حسين و حسيني شدن و روز شکستن بت هاي درون، عرفه روز بريدن از خاک و پيوند با افلاک و روز توسل به مقام ربوبيت حضرت حق است.

عرفه روز نيايش و بخشش و روز بارش چشم هاي خاکيان؛ عرفه، روز معرفت روز زدودن قلب از غبار عصيان و روز خدايي شدن است.

عرفه روز اشک و ناله روز حسين و حسيني شدن و روز شکستن بت هاي درون، عرفه روز بريدن از خاک و پيوند با افلاک و روز توسل به مقام ربوبيت حضرت حق است.

عرفه روزي است که خدا درهاي مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روي بندگان خود آنان ميگشايد. دل در جوشش ناب عرفه، وضو مي گيرد و در صحراي تفتيده عرفات جاري مي شود. آن جا که ايوان هزار نقش خداشناسي است.

عرفه روز بي پيرايگي و آراستگي در عرفات خدا و روز زمزمه رازمندي هاي حسين و روز برخورد اشک و لبخند است.

در روز عرفه، دست هاي خود را به سوي آن بي نياز بالا مي بريم و پيوسته دعا مي کنيم: خدايا غروب اين روز را با غروب گناهانمان يکي گردان.

آيا در روياهايتان سبکبالي و لذت پرواز روح را احساس کرده ايد؟

عرفه رويايي که به حقيقت مي پيوندد عرفه روز بازگشت است بازگشت به آغوش مهربان خدا...

خدايا آن گاه که جان ها و انديشه ها از نسيم فرح بخش نام و يادت سرشار است بگذار در برکه عرفه خود را از زنگار غفلت و معصيت شست و شو دهيم،

اما حتي عرفه هم در نبود حجت خدا آن صفايي را که بايد داشته باشد ندارد خدا کند که بيايي اي امير عرفه اي مولاي ما...

فرهنگ حيدري