آفتی که امروز حداقل شامل حال استان ما هست و گاهاً به عنوان یک پاشنه آشیل برای این سازمان عمل می کند این است که برای معلمان نمونه، تاریخ مصرف قائلند.

همزمان با هفته گرامیداشت شهادت شهید مطهری وهفته معلم، خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی جهانبین نیوز با یکی از معلمان نمونه کشوری در چهارمحال و بختیاری به گفتگو نشسته است که به تفصیل آن می پردازیم.

ضمن تبریک هفته معلم ،به عنوان اولین سوال لطفا خودتان را معرفی کنید.
بنده پروین محمدعلیزاده سامانی، معلم بازنشسته آموزش و پروش هستم. از سال ۶۵ وارد آموزش و پروش شدم و طی ۲۲ سال خدمت در آموزش و پروش عمدتاً در مناطق بسیار محروم شهرستان سامان در مقاطع ابتدایی آنهم به صورت چندپایه مشغول به تدریس بودم. خدا را شکر می کنم که هیچ گاه این محرومیت و کمبود امکانات ما را به سمت انفعال پیش نبرد. بنده از سال۱۳۷۵ شروع به شرکت در جشنواره الگوهای برتر تدریس کردم به طوریکه از همان آغاز حائز رتبه های برتر این جشنواره می شدم که در نهایت با راهیابی به مرحله کشوری این جشنواره در سال۱۳۷۹ رتبه نخست کشور را در این زمینه کسب کردم. بنده در زمینه معلم نمونه شدن نیز چند مورد در منطقه و شهرستان و چندین بار نیز در خود استان موفق شدم این عنوان را کسب کنم و در سال ۱۳۸۷ نیز به عنوان معلم نمونه کشوری شناخته شده و مورد تقدیر رئیس جمهور قرار گرفتم. لازم به ذکر است، علاوه بر شغل مقدس معلمی در مقطع ابتدایی، مدرس آموزش خانواده نیز بوده ام و با خانواده دانش آموزان نیز،ارتباط مستقیم داشته ام و نوین ترین و به روزترین سبک های تربیت اسلامی فرزندانشان را آموزش داده ام.

*به نظر شما چه الزاماتی لازم است که یک معلم، به چنین موفقیتهایی برسد؟
خوب بالاخره هر راه موفقیت، دشورایها و الزاماتی را با خودش یدک می کشد. این طور که برخی تصور می کنند که می شود با قدری وقت صرف کردن به این مقام ها و موفقیتها رسید سخت در اشتباهند. یک معلم در درجه اول باید دغدغه اصلی اش تولید فکر و ایده در راستای ارتقاء روشهای آموزشی و پرورشی برای دانش آموزان باشد. یعنی همچون یک عاشق در این راه قدم بردارد و از مصائب مسیر ترسی به دل راه ندهد و معلمی را به دید شغل نگاه نکند و هنرمندانه پیش رود.سپس از کوچکترین فرصت‌ها و امکانات به فکر اختراع و ابداع روشهای نوین تدریس که متناسب با روح حاکم بر جامعه است، بهره مند شود. همه اینها به یک طرف، آنچه که از همه اینها مهمتر است موضوع حمایت همه جانبه از سوی مسئولان می باشد.

مقام معظم رهبری در یکی از دیدارهای خود با معلمان سراسر کشور موضوع احترام زیاد به معلم و رفع دغدغه مندی‌های او را از مسئولان مطالبه داشت که واقعا یک نکته دقیق و ظریفی است چرا که اگر ذهن، آسوده باشد، افکار به سمت ابتکارعمل می رود و اگر معلم عاشق کارش باشد ولی مسایل زندگی و تامین معاش و حداقل های زندگی، آشفتگی فکری را برای معلم به بار آورد قطعاً مسایل کاری و دغدغه کاری معلم را تحت تاثیر زیاد قرار خواهد داد و دیگر آن خروجی مورد نظر از معلمان حاصل نخواهد شد.

*در حال حاضر وضعیت معلمان استان را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا آن احترامی که مدنظر رهبر معظم انقلاب بود حاصل شده است؟
متاسفانه از قدیم الایام نیز این موضوع که معلمان "هشتشون گرو نهشون هست" بسیار بر زبانها رواج داشته و حکایت از وضعیت زندگی بسیار نامناسب و حتی به دور از شأن معلمی دارد. امروز حداقلی ترین امکانات در سراسر کشور تنها برای معلمین است حال آنکه بنیاد و ستون پرورش نیروی انسانی متدین و انقلابی کشور همین معلمان هستند که امروز مورد بی لطفی مسئولان واقع شده‌اند.

در استان ما تنها یک خانه معلم تاسیس شده است و امکاناتی نظیر اغذیه و اسکان معلمان را فراهم می کند که آن هم واقعا با محدودیتی که دارد جوابگوی معلمان مسافر از سایر استانها نیست ولی اگر یک قیاسی داشته باشید با سایر وزارتخانه ها و سازمانها، قطعاً رفاه را چندبرابر می بینید که باید گفت: یا بر آنها خوی اشرافی حاکم است یاآموزش و پروش کوتاهی کرده است! به هر حال آن وضعیت و آن احترام و ارزشی که باید برای معلم از سوی مسئولین باشد وجود ندارد و این جامعه است که پیشتاز تر از مسئولین به این امر مهم رو آورده است و احترام به جایگاه معلمی در جامعه بیش از مسئولین است.

همین کمبود ها از نظر رفاهی و مالی باعث می شود که معلمین ما به خصوص آقایان به شغل های دیگر در کنار معلمی روی آورند و ماحصل آن این است که فرد خستگی خود را به کلاس می برد و رغبتی برای تحول در کلاس نخواهد داشت.

* پس از آن حائزرتبه کشوری شدید، آموزش و پرورش چگونه از تجربه شما بهره مند شده است؟
یک آفتی که امروز حداقل شامل حال استان ما هست و گاهاً به عنوان یک پاشنه آشیل برای این سازمان عمل می کند این است که برای معلمان نمونه، تاریخ مصرف قائلند و شاید این از نگاه بسته و تنگ نظری و گاهاً سیاست زده مسئولان ناشی می شود. به عنوان مثال بنده پس از اینکه حائز چنین عنوانی شدم، به عنوان یک ابزار در برخی حوزه ها به کمک آموزش و پرورش شتافتم و به صورت مشورتی و ارزیاب در برخی مدارس دور افتاده استان از طریق گروههای آموزشی ، حضور پیدا می کردیم و از نزدیک مشکلات تحصیلی معلمان و دانش آموزان را حل می کردیم. ولی این هم مدت کوتاهی بود و تاریخ مصرف داشت و آن زمانی بود که بنده به خاطر مشقت های تدریس و زیاد بودن فعالیتهای حوزه کاری دچار دیسک کمر شدم و دکتر مدت ۶ ماه استراحت برای برگشت به حالت اولیه را تجویز کرده بود که متاسفانه آموزش و پرورش شهرستان سامان زیر بار این مدت استراحت نرفت و با فشارهای روحی و روانی ای که به حقیر وارد کردند، لاجرم بازنشستگی زودتر از موعد را با جان و دل پذیرفتم و به خانه رفتم و اصلاً برای آموزش و پرورش این موضوع اهمیتی نداشت و به راحتی با بازنشستگی من موافقت کرد حال آنکه تا موعد بازنشستگی من ۸ سال باقی مانده بود و آموزش و پرورش می توانست حداکثر یک سال به من مرخصی بدهد تا با یک انرژی بهتر و با سلامتی، به کار برگردم که متاسفانه این طور نشد. من حتی حاضر شدم با تخت به سر کلاس بروم چون سرپا نمی توانستم بایستم یا بنشینم ولی با این وضعیت مسئولین آموزش و پرورش چاره ای جزء بازنشتگی برایم باقی نگذاشتند.

*یعنی الان شما دیگر در آموزش و پرورش فعالیت نمی کنید؟
نه اینطور هم نیست بعد از یک سال استراحت با این حال که در حالت بازنشستگی بودم بسیاری از مدارس غیردولتی از بنده مشتاقانه دعوت کردند تا در آن مدارس مشغول تدریس شوم و به خاطر علاقه و عشق بنده به کار معلمی، خانه نشین شدن را کنار گذاشته و به تدریس مشغول شدم و به صورت خصوصی در حال تدریس هستم ولی گله بنده این است که چرا از چنین ظرفیتهایی برای تحول در آموزش و پرورش استفاده نمی شود.

*مهمترین نقدی که شما می توانید بر عملکرد آموزش و پرورش داشته باشید چیست؟
متاسفانه آموزش و پرورش دچار یک روزمرگی شدید شده است. کمیت بر کیفیت ترجیح داده می شود و همه به دنبال تعداد هستند در حالیکه تحول در کیفیت متبلور می شود تا کمیت. بنده به نوبه خودم زیاد فرمایشات رهبر معظم انقلاب را پی گیری می کنم و به سهم خودم در راستای اشاعه منویات ایشان در مدارس و حوزه کاری خود پویا بوده ام؛ در بسیاری از سخنرانی های چند ساله ایشان، کلید واژه ساخت قدرت درون زا بسیار دیده می شود و به کارگیری ظرفیتهای داخلی که پیش شرط رسیدن به ساخت قدرت درون زاست نیز متعاقب آن آمده است. اگر کمی دقت کنیم در حوزه آموزش و پرورش ظرفیتهای درونی زیادی داریم که به هیچ عنوان در اتخاذ راهبردهای کلان از نظرات آنها استفاده نمی شود و این تقلید کورکورانه در همه جنبه های آموزش و پرورش از کشورهای غربی، سد راه تحول بنیادین در این حوزه شده است. معلمان نمونه کشوری مهمترین سرمایه های آموزش و پرورش برای تحول آفرینی هستند. حداقل انتظار این بود که یک کارگروه تصمیم ساز در راس این وزارتخانه تشکیل شود و تاکتیک ها و تکنیک های نوین بومی شده از مشورت با آنها احصا شود و به جامعه آموزشی و پرورشی تزریق گردد ولی متاسفانه نه تنها این کار انجام نشده بلکه هر سال تعدادی معلم نمونه کشور تنها برای ثبت عملکرد مسئولان، معرفی و تقدیر می شوند و سالهای بعد دیگر خبری و اثری از آنها حتی در استانها نیز وجود ندارد.

*به نظر شما دولت یازدهم چگونه خود را در حوزه آموزش و پرورش نشان داده است؟
تغییر دولتها عمدتاً، ایده ها و سلیقه های جدید را با خود به وسط میدان می آورد. در حوزه آموزش و پرورش نیز به همین منوال است. اگر قیاسی داشته باشیم بین دولت فعلی و دولت گذشته بهتر می توانیم نوع بروز عملکردی این دولت را در این حوزه مشخص کنیم. دولت قبل بالاخره با خود یک سری عقایدی را یدک می کشید که واقعاً با اصول انقلابی نظام هم راستا بود و نقش معنویات و آرمانهای انقلاب در بنیان پرورش نیروی انسانی، پر رنگ شده بود ولی بالاخره ضعفهایی نیز وجود داشت که ذکر شد ولی ارزیابی کلی این بود که قدم های خوبی در راستای اسلامی سازی مدارس برداشته شد و نگاه سکولار صرفی که در دوران اصلاح طلبان بر این حوزه حاکم کرده بود از بین رفت. این دولت اما از ظاهر قضیه پیداست که کمتر تمایل به پیمودن این راه را دارد و علاقه شدید به تقلید از روشها و سبک های غربی تدریس و تحول دارد درحالی که این روشها برای جوامع غربی نیز کهنه شده اند و جوابگو نیستند.

پیشنهاد شما به مسئولان استانی آموزش و پرورش چیست؟
اینکه نگاه سیاست زده را از آموزش و پرورش دور کنند و با دیدی کلان با الگو گرفتن از اصول امام راحل و مقام معظم رهبری، به فکر استفاده از ظرفیتهای استانی همچون معلمان نمونه کشوری و استانی در زمینه های تصمیم گیری و اجرا باشند و این بحث شخصی نیست بلکه دلسوزی برای استان است که چنین ظرفیتهای نابی را دارد و توجهی اندک به آنها می شود.


انتهای خبر/ح