قطعنامه غیر منطقی اروپا علیه ایران موید دموکراسی غیراصولی و خودخواهانه غرب نسبت به ایران است و ملت ایران تحت هیچ شرایطی، اسلام و احکام نورانی آن را با مشوق های غرب معاوضه نمی کند

به گزارش جهانبین نیوز به نقل از بام ایران خبر، این قطعنامه در واقع بیانیه ای سیاسی بیش نیست چه از نظر نحوه تنظیم مطالب و چه از نظر جایگاه نمادین پارلمان اروپا که نفوذی در اجرا ندارد و  نگاه تبلیغاتی کاملاً مسلط بر سایر شئون این قطعنامه است و با لحن پرطمطراق تلاش کردند ریاضت منفی تحمیق را بر خود روا دارند و نوعی پریشان گویی در این متن انشاگونه دیده می شود.

از یک سو در این بیانیه از مذاکرات هسته ای و توافقنامه ژنو استقبال می شود و استمرار تعامل سازنده طرف ها را خواستار است و راه حل مسئله هسته ای را صرفاً در حل مسالمت آمیز آن می داند و امیدوار به پیشرفت در مذاکرات برای دستیابی به مناسبات سازنده بین ایران و اتحادیه اروپا در مسائل مهم منطقه نظیر بحران سوریه و مبارزه با تروریسم است و از شورای اروپا می خواهد بهبود روابط دوجانبه را به انتقال فن آوری، همکاری های محیط زیست، برنامه ریزی توسعه زیرساخت ها و همکاری های پزشکی و سلامت و گسترش تجارت با ایران و تبادل دانشجو و هنرمند و استقلال بیشتر در سیاستگذاری اتحادیه اروپا در قبال ایران تسریع دهد و ضمناً در نظر دارد بر حوزه همکاری های منطقه ای از نفوذ ایران در حل مسئله سوریه بهره گیرد تا این همکاری های بیشتر ایران و اتحادیه اروپا به ثبات در خاورمیانه مدد رساند و دامنه این همکاری ها در بحران افغانستان و مبارزه با تروریسم و مواد مخدر را گسترش می دهد.

از سویی دیگر، با چنینی انتظاراتی با طرح مطالب مداخله جویانه در حوزه ساختار دموکراتیک کشور و انتخابات و حقوق بشر و حقوق زنان و افکار منحط جنسی، مسائلی را مطرح کرده اند که نشان می دهد از سرزمین اوهام، آرزوهای متناقض را یکجا جمع کرده اند.

آیا هیچ عاقلی که قصد آنگونه همکاری گسترده در مسائل هسته ای در منطقه و تکنولوژیک با کشوری دارد که به دلیل اهمیت آن و به قول خودشان دارای جوانترین جمعیت جهان است این گونه پیشنهادهای سخیف و بی پایه را مطرح می کند؟ آیا این گونه رفتار میان مایگی و پریشان گویی را نشان نمی دهد؟ آیا به این گونه رفتار سیاست گفته می شود؟ شاید همان سیاستی است که به قول یکی از سیاستمداران اروپایی در مرداب ها عمل می کند.

 عبارت عجیب و غریب در مورد انتخابات ریاست جمهوری ایران که آمده است و  عبارت "انتخابات مطابق استانداردهای دموکراتیک برگزار نشده" و "اتحادیه اروپا برای آن ارزش قائل است"، به نظر می رسد اعضای پارلمان اروپا دچار تنگی تفکر شده اند و باورشان شده که خود استانداردهای ناشناخته ای در دموکراسی و انتخابات دارند این حال آنان، انسان را به یاد سخن پاسکال بروکنر می اندازد که گفت: "جامعه غربی مومیایی و منجمد شده و زیر بار مدح و سنای خود خفه شده است."

ما تردیدی نداریم که استانداردهای انتخاباتی و دموکراسی غرب را نمی پسندیم ما هرگز نمی پذیریم و مجال حضور نمی دهیم که کاندیداهای رئیس جمهور یا مقامات عالی کشور دچار بیماری هرزگی شوند و به جای حل مسائل کشور به عیاشی بپردازند.

ما اینگونه رفتار که برخی رجال سیاسی و احزاب با زد و بند از برخی حکمرانان دیکتاتور عربی پول بگیرند تا مثلاً در انتخابات استفاده کنند را فضاحت دموکراسی می دانیم ما این سیستم دموکراسی فرسوده و بیمار را نمی پذیریم که به قول یکی از متفکرین غربی گروه های ذینفع و لابی ها را به طور مستقیم مجالس قانونگذاری را در غرب فاسد کرده است و از طریق پرداخت رشوه و دامن زدن به سازو کارهای حامی پرورانه ابزارهای جدیدی خلق کردند که به ظاهر کاملاً قانونی قانونگذاران را در تصرف و کنترل خود بگیرند.

ما هیچ انگیزه ای برای تقلید از چنین دموکراسی و استانداردهای معیوب آن نداریم بلکه ان را غاصب صلاحیت دموکراسی می دانیم این دموکراسی جذابیت خود را از دست داده و دچار افسردگی دموکراتیک شده است نتیجه چنین دموکراسی واژگون شده ای جهان پرماجرا و فروپاشیده امروز شده است و مخصوصاً شنیدن شعار مبارزه با تروریست از چنین دموکراسی واقعیتی گوش خراش است و غرب در این زمینه کارنامه سیاهی دارد از دو جنگ جهانی گرفته تا اشغال وحشیانه عراق و افغانستان.

برخی نظرات متفکرین غربی و صداهایی که از بعضی سیاستمداران شنیده می شود این تصور را ایجاد می کند که غرب در حال فهم برخی اشکالات ساختاری خود شده است اما این بیانیه نشان داد که نویسندگان آن حداقل برخی تاملات متفکرین خود را ملاحظه نکرده اند که به فرهنگ ملت ما خورده گرفته اند که چرا قاچاقچی مواد مخدر را اعدام می کند یا درباره حقوق زنان یا درباره سایر وجوه همچون ادیان ساختگی مسیر حرکت ملت ایران را مخالف استانداردهای خود دانستند.

طرح سطحی این مباحث اگر با حسن ظن به آن نگاه شود نوعی کج خلقی دمکراتیک است خیلی روشن است تفکر اسلامی دارای یک نظام حقوقی بسیار عمیق و فراگیر است که حاصل تلاش های نظری ۱۴ قرن علمای بزرگ است دارای اصول و قواعد مشخصی است و طبعاً با نظام حقوقی غرب متفاوت است.



علم و دانش را که با مصوبه پارلمان اروپا نمی توان محکوم و منهدم کرد اگر علمای شما در علم و حقوق توانمندی لازم برای مباحثه دارند باید با دانشمندان فقهی و حقوقی ما مذاکره داشته باشند تا شاید قله های رفیع تری از رشد عقلی را مشاهده کنند و به قول یکی از رجال غربی آنگاه از فراز قله ها دشت ها را بهتر می شناسند.

صد بار اگر بیانیه بدهید که همجنس بازان بتوانند آزادانه ازدواج کنند جز تنفر در ملت ایران نسبت به فرهنگ غرب چیزی برای خود دست و پا نمی کنید، این یک علو فکری نیست که خرافات شیطان پرستی و ادیان ساختگی را مورد حمایت قرار می دهید اینجا محل نزاع دو مکتب فکری است.

به تعبیر شهید مطهری ما آزادی بیان و فکر را برای رشد عقلی ضروری می دانیم نه آزادی هرگونه عقیده مثل بت پرستی و سایر جذب اندیشی ها اگر قرار باشد چنین مبانی غلطی را به فرض که استاندارد شما باشد بپذیریم چه پاسخی به نهضت محمدی(ص) بدهیم که پیامبر ما حرکت خود را در مبارزه با بت پرستی آغاز کرد.

شما مرز آزادی را امنیت یا آزادی دیگران قرار داده اید ما این اصل را ناکافی و نارس دانسته و مرز آزادی را عدم تخریب سایر ارزش ها می دانیم مثل معنویت، رشد معنوی لذا دو مکتب فکری است شما که مدعی تفکر پلورالیستیکی در جامعه هستید با چه استدلالی تلاش می کنید سایر جوامع را تحت فشار سرکوب گرانه تفکر خود قرار دهید که با قطعنامه و بیانیه و پروپاگاندا می خواهید استاندارد فکری شما بپذیرند مگر مقصود دموکراسی جز این است که حکمرانی خوب را ارائه کند آیا مقصود از دموکراسی تغییر دین مردم است یا تغییر سبک زندگی مردم؟

ملت ایران با فرهنگ اسلانی رشد کرده اند سبک زندگی فاطمی را مدل برتر می دانند بارها با رای خود و با حضور در راهپیمایی ها این گزینش فکری را نشان داده اند حتی در انتخابات اخیر با حضور ۷۳ درصدی اراده خود را متجلی کرده اند شما با چه منطقی می خواهید این اراده ملت را نادیده بگیرید.



ما مثل شما مهارت نداریم که درباره آنچه خوب نمی دانیم اینگونه نسخه و راهکار تجویز کنیم اما شاید مناسب نباشد پارلمان اروپا تحت تاثیر تروریسم دولتی، صهیونیسم و تروریست های آدمکش ازلاعات غلط را پایه قضاوت خود قرار دهد.

وجدان ایرانیان و مسلمانان از این گونه رفتارهای دوگانه و متحجرانه دچار آزردگی است و روشن به شما می گوییم پارلمان اروپا باید بفهمد که با ایران اسلامی همکاری سازنده را سامان می دهد بداند تحت هیچ شرایطی ملت ایران اسلام و احکام نورانی آن را با مشوق های غرب معاوضه نمی کند.

هر مقام اروپایی که بخواهد با ایران مراوده ای داشته باشد باید با احترام به فرهنگ و آداب سیاسی ملت ایران ارتباط برقرار کند.

میدان دیپلماتیک نه میدان بی ادبی سیاسی است و نه میدان رندی و نه میدان ناشی گری دیپلماتیک. از دیپلماسی برای ارتباطات بهتر استفاده می شود وگرنه مقابله به مثل کردن کار دشواری نیست و حرف سخیف و با نخوت زدن افتخار نیست بلکه حقارت را نشان می دهد.

در پایان باید تاکید کرد وزارت امور خارجه باید صرفاً کسانی از مقامات اروپایی را که ادب سیاسی را رعایت کرده و درچارچوب ضوابط جمهوری اسلامی علاقه مند به دیدار هستند آنان را راهنمایی کنند و عقلای آنان که گاه صدای آنان شنیده می شود در منافع مشترک نیک می اندیشند را بپذیرند.

اروپایی ها بدانند ترس از تهی شدگی را با همکاری ثمربخش با دیگران می توانند ترمیم کنند نه درگستاخی و حداقل در توجیهی که بر موضع مستقل اروپا کردند علائمی را نشان دهند که این بی اعتمادی را ضائل کند.