به گزارش جهانبین نیوز، درقطعنامه پارلمان اروپا درباره ارتباط با ایران به نکات جدیدی اشاره نشده است و موضوعات گذشته را با یک بازه تعریفی مجددا تکرار نموده اند. در این قطعنامه به سه نکته مهم اشاره شده است. اولین و مهم ترین نکته، موضوع هسته ای ایران است.

من به عنوان یک شهروند ایرانی برای این موضوع سه پیش فرض تعریف می کنم. اول اینکه، پیش رفت هسته ای در راستای علم و با هدف استفاده از تکنولوژی هسته ای در بحث صنایع، سلامت، کشاورزی و... حق مسلم ماست و نباید موضوع بحث ما و غربی ها قرار گیرد.

دومین پیش فرض اینکه اگرموضوع هسته ای به عنوان تأمین کننده بخشی از انرژی کشور باشد این باز هم حق مسلم مردم یک ملت می باشد.

پیش فرض سوم فقدان درک غربی ها از مؤلفه های دینی و اخلاق دینی ما ایرانیان است. دست یابی به سلاح هسته ای که مقام معظم رهبری (مدظله العالی) فرمودند: "ما به دنبال ساخت سلاح هسته ای نیستیم" جامعه غربی باید درک کند که این یک حکم دینی است و عمل به آن واجب است و یکی از علل سوء تفاهم ما با غرب، فقدان درک آنها از مؤلفه های دینی و اخلاق دینی ما است.

غربی ها نگران امنیت جهانی نیستند و از کلمه حقوق بشر فقط به عنوان یک ابزار بازدارنده درمقابل کشورهایی که با آنها اختلاف روشی و دیدگاهی دارند استفاده می کنند. و این یک دروغ بزرگ غربی است. آنها سطح تهدیدپذیری خود را ملاک قرار می دهند و به امنیت جهانی توجهی ندارند.

دومین نکته ذکر شده در این قطعنامه بحث نوع رابطه ایران با غرب و سایر کشورهاست که مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در این موضوع فرموده اند: طبق آموزه های دینی ما برقراری روابط بین المللی ما باید بر مبنای اصولی باشد که در آن عزت، مصلحت، شرایط مساوی دیکته نشدن امور، رعایت احترام و حقوق ملت ایران توأم با یک عدالت جهانی به دور از غوغاسالاری رسانه های غربی ومتضمن حقوق جامعه ایرانی ما باشد.

برقراری روابط بین المللی نباید آزادی و شرف ما را مخدوش کند و ما را به اسارت، وابستگی صنعتی و فرهنگی بکشاند.

این غربی ها هستند که امور را به ما دیکته می کنند وبا دخالت در امور سایر کشورها باعث ایجاد واکنش کشورها نسبت به خودشان می شوند.

سومین نکته ذکر شده در این قطعنامه که در حال برجسته سازی است، عدم رعایت استانداردهای انتخاباتی است. شیوه های مختلفی در نحوه انتخاب حاکمان جوامع وجود دارد و اگرملتی می خواهد حکومتی دینی داشته باشد و معیارهای انتخاباتی خود را معیارهای دینی قرار دهد چون مخالف منافع غرب است، نمی شود گفت فرآیند انتخاباتی آنها دموکراتیک نیست.

غرب باید بداند، وجود تنوع انتخاباتی وتعداد انتخابات (خبرگان، شورای شهر، مجلس، رئیس جمهوری) وحضور حداکثری مردم در پای صندوق های رأی مبین یک جامعه مردم سالاری دینی است و نه نسخه دموکراسی غرب.

غربی ها این نکته را در نظر نمی گیرند که قوانین هر کشوری برگرفته از شریعت، دین، فرهنگ، آداب، رسوم و تاریخ هر کشور است. ممکن است عملی در جامعه ای جرم باشد و در جامعه ای جرم نباشد پس نمی توان گفت چون مغایر با قانون گذاری غرب است نقض حقوق بشر رخ داده است.

دربحث امنیت منطقه باید گفت، غربی ها چه مجوزی برای دخالت در امور سایر کشورها دارند و چه کسی مجوز ژاندارمری را به آنان داده است؟ اگر مبنای دخالت آنها منافعشان در سایر کشورها است دیگران هم با همین فرمول برای حفظ منافع شان در واکنش به عمل غربی ها سکوت نخواهند کرد.

نکته دیگری که غربی ها از آن غافل اند اعزام نماینده یا ناظر به بهانه حقوق بشربه سایر کشورها است اگر این گفتمان دیپلماتیک-تعاملی و توافقی با سایر ملت ها نباشد این یک اقدام سلطه جویانه در فرآیند اداره حکومت سایر کشورها است.

غربی ها به بهانه های مختلف ناقض حقوق سایر کشورها می شوند از جمله موضوع تروریسم، این نوع نگاه غرب به پدیده تروریسم خود مولد نوعی هرج ومرج وآشوب جهانی را فراهم آورده است در مبارزه با تروریسم باید به تعاریفی مشترک و قابل قبول میان دولت ها و ملت ها دست یافت هر گروه مسلحی که مخالف غرب باشد تروریسم تلقی نمی شود و مبنای تعریف تروریسم مؤلفه های توافق شده ی جهانی است با این تعاریف نسبی غربی ها نه تنها درک واحدی درجهان ایجاد نمی شود، بلکه صرفا ابزاری توجیهی و مشوق ایجاد آشوب در امور دیگران وبه هم زدن نظم سایر کشورها می شود.

این که اتحادیه اروپا قطعنامه ای را صادرکند دلیل بر این نمی شود که لزوما دارای صحت باشد و اگر قرار است یک کشور را محکوم کنند، پس ما هم می توانیم بیانیه ای در نقض برخی دولت های غربی صادر کنیم اما خیلی از سوء تفاهمات، ناشی از فقدان درک شرایط واقعی جامعه ایران می باشد و از مهم ترین عوامل ایجاد این سوء تفاهمات میان ایران و غرب می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱) فقدان درک شرایط واقعی در ایران
۲) فقدان درک فرهنگ ایرانی
۳) نسخه واحد پیچیدن برای سایر فرهنگ ها
۴) دریافت اطلاعات ناقص از جامعه ایران آن هم ازطریق منابع نا معتبر که تصمیم سازی ها را منحرف می سازد.
در نهایت مباحث غربی ها تکراری است.

احمدرضا قربانی پژوهش گر مقطع دکترای رشته مدیریت

انتهای پیام/ خ ز/