دکتر روحانی در مناظرات انتخاباتی و برنامه های تبلیغاتی اش بارها و بارها به این نکته اشاره کرد که دولت باید انتقاد پذیر باشد و آزادی بیان یک اصل ضروری است.

به گزارش هفت چشمه، آقای روحانی در گفتگوی ویژه ی خبری شبکه ی دو سیما عنوان کرده بود که کسانی که در صداوسیما به آن ها توهین شده باید به آنها وقت داده شود تا در همین صداوسیما از خود دفاع کنند.
این صحبت های زیبا اما در حد حرف و شعار ماند و هیچ وقت عملی نشد.
گزارش صد روزه ی دولت،دکتر روحانی بسیاری از نابسامانی ها را به دولت قبل نسبت داد، رئیس جمهور سابق فرصتی خواست تا در یک مناظره ی عادلانه از خود دفاع کند اما در کمال تعجب و برخلاف ادعای انتقاد پذیری دولت یازدهم جواب مسئولان این بود که ما وقت نداریم.
مذاکرات ژنو ،توافقنامه ژنو منعقد شد و پنجاه در صد انرژی هسته ای ایران عملاً به حالت تعلیق درآمد و در مقابل چند تحریم جزئی برداشته شد.
توافقنامه ژنو واکنش بسیاری از فعالین سیاسی را در برداشت،صاحبنظران بسیاری به این توافقنامه انتقاد کردند اما دولت در این مورد هم انتقاد پذیر نبود.
رئیس جمهور منتقدان را بی سواد خواند و به تبع آن مسئولین دیگر دولت نیز القاب زشتی مانند حسود،کوردل ،بی دین و دلال را به مخالفان نسبت دادند.
فضای مجازی، با فاصله ی کمی از استقرار دولت تدبیرو امید در یک اقدام چکشی سایت های نکات پرس و همت نیوز از حامیان رئیس جمهور سابق به دلایل نا معلوم فیلتر شدند و پس از آن ایبنا نیوز،آژانس خبری بختیاری هم به دلیل پرداختن به اعتراضات بختیاری ها فیلتر شد و در مقابل سایت آقای صانعی معلوم الحال و شبکه آمریکایی cnn در سکوت رفع فیلتر شد.
به راستی آزادی بیان و حق انتقاد از دولت چه جایگاهی در دولت اعتدال دارد؟؟

رضا طهماسبی قرابی