به گزارش جهانبین نیوز به نقل از مرکز آمار ایران، آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارهای شهری کشور، در سال ۱۳۹۰ با مراجعه به ۱۸۷۲۷ خانوار نمونه، با جمعیتی برابر ۶۸ هزار و ۵۴۱ نفر، طی ۱۲ ماه انجام گرفته است.

خصوصیات اجتماعی و اقتصادی خانوار

براساس نتایج این طرح در سال ۱۳۹۰:

متوسط تعداد افراد خانوار ۳.۶۶ نفر بوده است و توزیع خانوارهای نمونه بر حسب تعداد افراد خانوار، نشان می‌دهد که خانوارهای ۴ نفری با ۲۹.۳۷ درصد، بیش‌ترین و خانوارهای ۱۰ نفر و بیش‌تر با ۰.۳۳ درصد کمترین تعداد خانوارهای نمونه را به خود اختصاص داده‌اند.

خانوارهای نمونه بدون فرد باسواد ۶.۶۲ درصد بوده است و خانوارهای دارای ۳ نفر با سواد با ۲۴.۳۶ درصد بیش‌ترین سهم را در کل خانوارهای نمونه داشته‌اند.

متوسط تعداد افراد شاغل خانوارهای نمونه ۰.۹۶ نفر و متوسط تعداد افراد دارای درآمد ۱.۴۱ نفر بوده است.

خانوارهای دارای یک نفر شاغل با سهم ۵۶.۶۶ درصد از کل خانوارهای نمونه، بیش‌ترین و خانوارهای دارای ۵ نفر شاغل و بیش‌تر با ۰.۱۸ درصد، کمترین تعداد خانوارهای نمونه را به خود اختصاص داده‌اند.

خانوارهای بدون فرد شاغل ۲۶.۱۷ درصد از خانوارهای نمونه را تشکیل داده است.

جدول ۱ درصد خانوارها بر حسب وضع فعالیت سرپرست آن‌ها را نشان می‌دهد که براساس آن وضع فعالیت سرپرست اغلب خانوارها شاغل است.

بررسی فعالیت اصلی محل کار سرپرست خانوار نشان می‌دهد که ۱۱.۸۳ درصد در بخش «عمده فروشی، خرده فروشی، تعمیر وسایل نقلیه موتوری و موتور سیکلت‌ها و کالاهای شخصی و خانگی»، ۱۰.۶۰ درصد از سرپرستان خانوارهای نمونه در بخش «صنعت»، ۱۰.۳۹ درصد در بخش «ساختمان»، ۹.۵۸ درصد در بخش «حمل و نقل، ارتباطات و انبارداری»، ۴.۵۴ درصد در بخش «اداره امور عمومی، دفاع و تأمین اجتماعی اجباری»، ۳.۸۰ درصد در بخش «کشاورزی، شکار و جنگلداری»، ۳۶.۲۶ درصد «غیرشاغل» و ۱۳.۰۰ درصد در سایر فعالیت‌های اقتصادی اشتغال داشته‌اند.

جدول ۳ درصد خانوارها بر حسب وضع شغلی سرپرست خانوار را نشان می‌دهد:

نتایج طرح نشان می‌دهد که در بین خانوارهای شهری وضع شغلی سرپرست اغلب خانوارها مزد و حقوق بگیر خصوصی و پس از آن کارکن مستقل است.

در جدول ۴ توزیع خانوارهای نمونه شهری بر حسب سطح سواد سرپرست خانوار نشان داده شده است. در حدود ۱۹.۳۱ درصد خانوارهای نمونه سرپرست بی‌سواد می‌باشند. خانوارهای دارای سرپرست با سطح سواد فوق لیسانس و بالاتر ۱.۶۶ درصد خانوارهای نمونه را تشکیل می‌دهد.

۴- درصد خانوارهای نمونه شهری بر حسب سطح سواد سرپرست خانوار

امکانات و تسهیلات مورد استفاده خانوار

در این بخش ابتدا درصد خانوارهای نمونه شهری بر حسب نحوه تصرف مسکن مورد استفاده خانوار نشان داده شده است. در سال ۱۳۹۰ نحوه تصرف بالغ بر ۶۷.۳۹ درصد خانوارهای نمونه به صورت ملکی (ملکی عرصه و اعیان و ملکی اعیان) است.

۵- درصد خانوارهای شهری بر حسب نحوه تصرف مسکن

بررسی خانوارها از نظر تعداد اتاق در اختیار آن‌ها نشان می دهد که ۳۴.۳۴ درصد خانوارهای نمونه دارای ۳ اتاق، ۳۱.۹۷ درصد دارای ۴ اتاق، ۱۷.۷۴ درصد دارای ۲ اتاق، ۱۰.۸۶ درصد دارای ۵ اتاق، ۳.۶۱ درصد دارای ۶ اتاق و بیش‌تر و ۱.۴۸ درصد دارای ۱ اتاق بوده‌اند.

جدول ۶ نشان دهنده درصد خانوارهای استفاده کننده از تسهیلات عمده مسکن می‌باشد.

۶- درصد خانوارهای شهری استفاده کننده از تسهیلات عمده مسکن

نتایج بررسی در سال ۱۳۹۰ نشان می‌دهد ۹۸.۵۳ درصد از خانوارهای نمونه اجاق گاز، ۹۷.۸۹ درصد از تلویزیون رنگی، ۸۹.۹۷ درصد از تلفن همراه، ۸۷.۶۰ درصد از جاروبرقی، ۷۸.۵۷ درصد از ماشین لباسشویی، ۶۳.۱۹ درصد از ویدئو، DVD و VCD ، ۵۹.۹۶ درصد از یخچال، ۵۴.۲۸ درصد از چرخ خیاطی، ۴۴.۳۵ درصد از پنکه، ۴۲.۶۵ درصد از یخچال فریزر، ۳۹.۷۲ درصد از اتومبیل شخصی، ۳۸.۲۰ درصد از رایانه، ۲۷.۳۸ درصد از رادیو ضبط، ضبط و پخش صوت۲۵.۱۰ درصد از فریزر، ۱۸.۰۵ درصد از موتور سیکلت، ۱۱.۷۲ درصد از دوچرخه، ۵.۴۲ درصد از رادیو، ۴.۳۱ درصد از کولر آبی متحرک، ۲.۰۳ درصد از ماشین ظرفشویی، ۱.۷۴ درصد از کولر گازی متحرک و ۰.۸۶ درصد از تلویزیون سیاه و سفید استفاده کرده‌اند.

هزینه‌های خانوار

براساس نتایج این طرح در سال ۱۳۹۰، متوسط هزینه سالانه خانوار شهری برای ۱۳۲ میلیون و ۷۱۶ هزار و ۹۶ ریال (ماهانه ۱۱میلیون و ۵۹هزار و ۱۶۶ریال) بوده که از این مقدار ۲۴.۶۸ درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و ۷۵.۳۲ درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی است.

متوسط هزینه سالانه خانوار شهری در مقایسه با رقم مشابه در سال ۱۳۸۹، ۱۶.۷۵ درصد افزایش یافته است. هزینه های خوراکی و دخانی خانوار در سال ۱۳۹۰ نسبت به سال ۱۳۸۹ معادل ۲۵.۳۱ درصد و هزینه‌های غیرخوراکی معادل ۱۴.۲۳ درصد افزایش یافته است.

الف - متوسط هزینه‌های سالانه یک خانوار شهری: ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰

بررسی ترکیب هزینه‌های خوراکی و غیرخوراکی یک خانوار در تمام گروه‌های هزینه نشان می‌دهد، غیر از گروه ۱۲.۰۰۰.۰۰۰ ریال و کمتر، در سایر گروه‌های هزینه، سهم هزینه‌های غیر خوراکی خانوار بیش از سهم هزینه‌های خوراکی بوده است.

در سال ۱۳۹۰ متوسط هزینه خوراکی و دخانی یک خانوار شهری، برابر ۳۲۷۵۱۷۴۳ ریال بوده است که در مقایسه با سال ۱۳۸۹ به میزان ۲۵.۲ درصد افزایش نشان می‌دهد.

براساس نتایج این بررسی، در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی بیش‌ترین سهم، ۲۳.۷ درصد، مربوط به هزینه «گوشت» بوده و هزینه‌های مربوط به «آرد، رشته، نان، غلات و فرآورده‌های آن» با ۲۳.۰ درصد، «میوه‌ها و سبزی‌ها» با ۱۶.۷ درصد، «شیر و فرآورده‌های آن و تخم پرندگان» با ۱۰.۶ درصد و «نوشابه‌ها، غذاهای آماده و دخانی‌ها» با ۷.۶ درصد در مراتب بعدی اهمیت قرار داشته است.

در سال ۱۳۹۰ هزینه‌های مربوط به هزیه‌های مربوط به «آرد، رشته، نان، غلات و فرآورده‌های آن» ۶۲.۸ درصد، «شیر و فرآورده‌های آن و تخم پرندگان» ۲۹.۴ درصد، «خشکبار، آجیل و حبوب» ۲۷.۳ درصد، «روغن‌ها و چربی‌ها» ۲۳.۱ درصد، «قند، شکر، شیرینی‌ها، چای، قهوه و کاکائو» ۲۲.۱ درصد، «نوشابه‌ها، غذاهای آماده و دخانی‌ها» ۱۴.۲ درصد، «گوشت» ۱۴.۰ درصد، «میوه و سبزی‌ها» ۱۱.۳ درصد، و «ادویه‌ها، چاشنی‌ها و سایر ترکیب‌های خوراکی» ۱۱.۸ درصد نسبت به ارقام هزینه مشابه سال قبل افزایش داشته است.

پ - متوسط هزینه‌های خوراکی و دخانی سالانه یک خانوار شهری:۱۳۸۹ و ۱۳۹۰

در سال ۱۳۹۰، متوسط هزینه‌های غیرخوراکی یک خانوار شهری برابر ۹۹۹۶۴۵۵۳ ریال بوده است، که در مقایسه با سال قبل، افزایشی برابر ۱۴.۲ درصد نشان می‌دهد. هزینه «مسکن» با سهمی معادل ۴۴.۴ درصد از کل هزینه‌های غیرخوراکی، بیش‌ترین سهم را دارا بوده است. هزینه‌های «حمل و نقل ارتباطات» با ۱۶.۵ درصد، «کالاها و خدمات متفرقه» با ۱۲.۳ درصد، «بهداشت و درمان» با ۱۱.۶ درصد و «پوشاک و کفش» با ۵.۶ درصد در مراتب بعدی قرار دارند.

در سال ۱۳۹۰، هزینه‌های «مسکن» ۱۹.۹ درصد، «حمل و نقل و ارتباطات» ۱۵.۲ درصد، «بهداشت و درمان»۱۰.۶ درصد، «پوشاک و کفش» ۳.۱ درصد، «تفریحات، سرگرمی‌ها، تحصیل و آموزش»۳.۲ درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته است.

ت - متوسط هزینه‌های غیر خوراکی سالانه یک خانوار شهری: ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰

درآمدهای خانوار

براساس نتایج به دست آمده، متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار شهری در سال ۱۳۹۰، برابر ۱۳۰۳۰۱۴۴۵ ریال بوده که نسبت به سال قبل، ۲۲.۷۵ درصد افزایش داشته است. بررسی منابع تأمین درآمد خانوارهای شهری نشان می‌دهد که ۵۵.۲۰ درصد درآمد از محل «درآمدهای متفرقه»، ۲۹.۳۹ درصد از مشاغل «مزد و حقوق‌بگیری» و ۱۵.۴۰ درصد از مشاغل «آزاد»، تأمین شده است.

بررسی متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری بر حسب فعالیت اصلی محل کار سرپرست خانوار نشان می‌دهد، خانوارهایی که فعالیت اصلی محل کار آن‌ها. «آموزش» است با درآمد اشهار شده سالانه ۱۷۷۲۲۰۷۱۴ ریال، بیش‌ترین درآمد و خانوارهایی که فعالیت اصلی محل کار سرپرست آن‌ها «خانوارهای معمولی دارای مستخدم» است، با درآمد اظهار شده سالانه ۱۰۳۴۱۰۰۱۲ ریال کمترین درآمد را در سال ۱۳۹۰ داشته‌اند.

ث - متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری بر حسب انواع منابع تأمین درآمد: ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰

متوسط هزینه‌ها و درامد خانوار بر حسب استان

بررسی متوسط کل سالانه یک خانوار شهری نشان می‌دهد که استان تهران با ۱۶۹۵۰۹۸۴۸ ریال بیش‌ترین و استان سیستان و بلوچستان ۸۶۰۲۰۲۲۲ ریال کمترین هزینه را در سال ۱۳۹۰ داشته‌اند.

براساس نتایج به دست آمده استان تهران با ۱۳۸۹۵۲۸۶۳ ریال بیش‌ترین و استان سیستان و بلوچستان با ۵۴۴۴۰۹۴۸ ریال کمترین متوسط هزینه‌های غیرخوراکی سالانه یک خانوار شهری را در سال ۱۳۹۰ دارا می‌باشد. استان ایلام با ۴۹۴۹۹۴۰۰ ریال بیش‌ترین و استان یزد با ۲۴۷۵۶۶۰ ریال کمترین متوسط هزینه خوراکی و دخالی سالانه یک خانوار شهری را نشان می‌دهد.

همچنین استان تهران با ۱۶۵۳۷۱۴۳۶ بیش‌ترین و استان آذربایجان شرقی با ۹۷۰۵۶۸۲۸ ریال، کمترین متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری را در سال ۱۳۹۰ به خود اختصاص داده است.

انتهای پیام/ب