شهادت یا رحلت نبی مکرم اسلام (ص) یکی از موضوعات قابل بحث اهل تشیع و تسنن بوده و در این رابطه روایات و نقل قول های بسیاری شده است

به گزارش جهانبین به نقل از بام ایران خبر، اکثر علمای شیعه اعتقاد دارند که شهادت رسول اکرم(ص) در روز ۲۸ صفر سال یازدهم از هجرت بوده است ولی قول مشهور نزد اهل سنت روز دوازده ربیع الاول و طبق هر دو قول ۶۳ سال از عمر شریف آن حضرت گذشته بود.

علت شهادت طبق احادیث وارده چنانکه صفار به سند خود از امام صادق(ع) روایت کرده که در روز خیبر به وسیله بزغاله بریانی شده مسمومی (توسط زن یهودی که به زهر آلوده شده بود) لقمه ای تناول کرد، و آن حضرت در مرض موت خود فرمودند آن لقمه ای که در خیبر تناول کردم امروز پشت مرا در هم شکست.


چون رسول خدا از حجه الوداع مراجعت کرد و بر آن حضرت معلوم شد که رحلت او به عالم بقا نزدیک است لذا پیوسته در میان اصحاب سخنرانی می کرد و آنها را از فتنه های بعد از خود آگاه می کرد و وصیت می نمود که دست از اهل بیت برندارند که معروفترین جمله ایشان انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی و لن یفترقا حتی یردا علی الحوض. من دو چیز گرانبها در میان شما باقی می گذارم کتاب خدا و عترتم این دو از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند، ای مردم از اهل بیت سبقت نگیرید و از آنها پراکنده نشوید و در حق آنها کوتاهی مکنید که هلاک خواهید شد.

شهادت امام حسن مجتبی(ع)

نام مبارک امام دوم شیعیان حسن و در تورات شبر و القاب شریف ایشان مجتبی، سید، سبط، امین، حجت، بر، نقی، امیر، زکی، زاهد و کنیه ایشان ابومحمد و ابوالقاسم

تاریخ تولد ایشان شب سه شنبه ۱۵ ماه مبارک رمضان سال سوم هجری قمری در مدینه و مدت امامت ایشان ۱۰ سال و مدت عمرشان ۴۷ سال تاریخ شهادت ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری و سبب شهادت زهری که معاویه توسط جعده(همسرش) به حضرت خوراند و محل دفن ایشان مدینه منوره قبرستان بقیع می باشد.

جناده می گوید وقتی که امام حسن(ع) را مسموم کردند و بر اثر آن سم به شهادت رسید قبل از شهادت به عیادت آن حضرت رفتم دیدم تشتی در نزد آن حضرت است و خون گلویش در آن می ریخت که لخته های جگرش در آن بود گفتم ای مولای من چرا خود را معالجه نمی کنی فرمود ای بنده خدا به چه چیز مرگ را معالجه کنم سپس عرض کردم مرا موعظه کن فرمود: آماده سفر آخرت باش و قبل از پایان عمر توشه سفر آخرت را بدست آور و بدان که تو در جستجوی دنیا هستی و مرگ در جستجوی تو است و هیچ گاه غم و اندوه فردا را که نیامده امروز مخور.

جناده می گوید ناگاه دیدم امام حسین(ع) وارد شد در حالی که رنگ امام حسن بر اثر زهر زرد شده بود و نفسش قطع می شد امام حسین(ع) خود را بر روی برادر افکند و سر و پیشانی او را می بوسید و نزد او نشست و ساعتی با یکدیگر راز گفتند تا آن حضرت جان به جان آفرین تسلیم کرد از وصیتهای امام بود که او را نزد پیامبر(ص) دفن کنند.

ابن عباس می گوید چون حضرت شهید شد امام حسین(ع) خواست برادر را در کنار رسول خدا(ص) دفن نماید که مروان و آل ابی سفیان و فرزندان عثمان مانع شدند و به روایت دیگری جنازه آن حضرت را تیرباران کردند تا آنکه ۷۰ تیر از جنازه آن حضرت بیرون کشیدند و بنی هاشم خواستند شمشیرها بکشند و جنگ کنند که امام حسین(ع) فرمود شما را به خدا سوگند می دهم که وصیت برادرم که فرمود نگذارید جنگی به وجود آید و خونی بر زمین ریخته شود را ضایع نکنید و اگر وصیت برادرم نبود هر آینه می دیدید که چگونه او را نزد پیامبر دفن می کردم و بینی های شما را به خاک می مالیدم پس جنازه آن حضرت را برداشتند و به جانب بقیع حمل کردند و نزد جده او فاطمه بنت اسد دفن کردند.

شهادت امام رضا(ع) و شمه ای از اخلاق امام

امام رضا (ع) فرمودند: شیعیان ما کسانی هستند که تسلیم امر و نهی ما باشند گفتار ما را سرلوحه زندگی در عمل و گفتار خود قرار دهند مخالف دشمنان ما باشند و هر که چنین نباشد از ما نیست.

ابراهیم ابن عباس می گوید هرگز ندیدم امام رضا(ع) به کسی ولو به یک کلمه جفا و بی مهری کند و یا با زبان او را بیازارد و نیز ندیدم که سخن کسی را قطع کند بلکه صبر می کرد تا سخن او به آخر برسد و ندیدم که آن حضرت تا آنجایی که امکان داشت تقاضای کسی را رد نماید. او هرگز پاهایش را در کنار افرادی که در حضورش بودند دراز نمی نمود هرگز در حضور کسی تکیه نمی کرد و هرگز ندیدم که آن حضرت به خدمتکاران و غلامان آزاد شده اش ناسزا بگوید و هرگز ندیدم که خنده ای با صدا و قهقه آمیز داشته باشد بلکه خنده اش تبسم و لبخند بود وقتی که خلوت می کرد و در کنار سفره می نشست همه خدمتکاران آن حضرت و حتی دربانان را کنار سفره می نشاند و با هم غذا می خوردند آن حضرت شب کم می خوابید و بسیار سحر خیز بود بسیار روزه می گرفت و روزه سه روز در هر ماه را حتما انجام می داد.

نکته دیگری که در اقدامات درس آموز زندگی امام رضا(ع) هست گزارشی است که امام قبل از وقوع جنایت توسط مامون به هرثمه می دهند و او را که از نزدیکان امام و از اطرافیان مامون است از ماجرای ترور با خبر می سازند تا در زمینه اطلاع رسانی به مردم و شیعه و افشای ماهیت مامون موثر باشد مامون با قتل پنهانی ممکن بود از شیعه و همکاری آنها سوء استفاده نماید و چنان وانمود کند که قبلا امام را دوست داشته و شیعه را به همکاری و ورود به دستگاه خود تشویق نماید امام با برنامه ریزی از تحقق این امر جلوگیری کردند و هرثمه را در جریان ترور شدن توسط مامون قرار داند و جزئیات را به گونه ای برای او نقل کردند که جای هیچ گونه تردیدی برای او باقی نماند هرثمه در دستگاه مامون مقرب و گویا رابط بین امام رضا(ع) و مامون بود و پیام های مامون را به امام منتقل می کرد.

حجت الاسلام والمسلمین زمانپور
انتهای خبر/ح