با معرفی و کمک ستاد احیای امر به معروف چهارمحال و بختیاری، چندتن از زنان استان ، موقعیت شغلی بدست آوردند.

به گزارش جهانبین، زهرا.ی از زنان سرپرست خانواری است که با معرفی و کمک ستاد احیا امر به معروف در استان موفق به خود اشتغالی در خانه و امرار معاش برای خود و دو نفر دیگر شده است .

زهرا.ی در گفتگو با خبرنگار زنگ خبر گفت:

در سن بیست سالگی ازدواج کردم و اکنون حدود بیست و شش سال دارم و صاحب یک پسر ۴ ساله هستم.

سه سال پیش شوهرم به دلیل سقوط از ارتفاع ساختمانی که در آن کارگر بود از ناحیه پا فلج شد و علی رغم مخارج و تلاشهای بسیار نتوانستیم برای بازگشت سلامتی پاهایش کاری انجام دهیم .

(با صدای بغض آلود ) بعد از خانه نشین شدن همسرم من مجبور بودم به دنبال کار برای مخارج خانه و اجاره خانه و ... بروم،اما از آنجایی که در روستا بزرگ شده بودم و در شهر آشنایی نداشتیم و سواد آنچنانی ای هم ندارم نتوانستم کاری پیدا کنم و تنها راه حلی که برایم ماند مراجعه به شرکت نظافتی و مشغول شدن در آنجا بود .

ولی نظافت منازل هم نمی توانست مخارج منزل و حتی گوشه ای از مخارج داروها و مداوای همسرم را تامین کند،ساعات کاری بسیار کمی در هفته به من داده می شد و از همان ساعات کاری بیش از ۵۰ درصد دستمزدم را باید به شرکت پرداخت می کردم .

اما گاهی می اندیشم که شاید این کار وسیله ای برای آشنایی من با خانمی بود که زندگیم را از این رو به آن رو کرد .

(زهرا گلویی صاف کرد و ادامه داد) وقتی با صاحب یکی از آپارتمانهایی که برای نظافت پارکینگ و راهروی ساختمانشان رفته بودم در مورد نحوه گرفتن حق الزحمه از شرکت صحبت کردم وی از من خواست شماره ای به او بدهم تا بعد از آن به صورت شخصی از من بخواهد که برای نظافت به منزلشان بروم و دیگر سهمی به شرکت نپردازم در طی مدتی هم مرا به آشنایانش معرفی می کرد تا برای مراسمات و نظافتها به منزلشان بروم.

کم کم که بیشتر با او آشنا شدم از وضعیت شوهرم برای او تعریف کردم و او وقتی در مورد سن و سال من شنید بسیار تعجب کرد که در این سن تا این اندازه شکسته شده ام .

بعد از مدتی با من تماس گرفت و از من خواست تا همراه او به ستاد احیای امر به معروف استان بروم ،به آنجا که مراجعه کردیم به توصیه یکی از کارکنان در نامه ای تمام شرایطم را برای آنان تشریح کردم .

بعد از مدتی از ستاد احیا با من تماس گرفته شد و خواستند هر هنر یا کاری که در آن مهارت دارم را برایشان بنویسم و ببرم .

بعد ازچند ماه دوباره از من خواستند که به ستاد مراجعه کنم و در آنجا با خانم هایی که بیش از ۲۰ نفر بودند آشنا شدم و متوجه شدم که هر کدام از آنها قرار است با هنری که دارند در منزل به کاری مشغول شوند چون تمامی آنها هم مثل من نان آور خانه بودند .

یکی از کارکنان پس از کمی صحبت گفت با کمک خیرین استان توانسته ایم کمکهایی جمع آوری کنیم که بوسیله آن برای هر کدام از شما بسته به هنرتان اشتغالی در خانه راه بیندازیم .یکی قرار شد با گرفتن دستگاه فر در منزل شیرینی بپزد ،برای یکی دار قالی گرفته بودند تا با بافت فرش پیش خرید شده خرجش را در بیاورد ،یکی ماشین بافتنی گرفت و سرانجام من هم قرار شد با گرفتن دستگاه تنور و هزینه ماهانه ای برای پول گاز و آرد در خانه به پخت نان مشغول شوم و بعد از مدتی که کارم بازار پیدا کرد کم کم پول گاز وآرد را خودم بپردازم و پول تنور را هم به صورت قسطی باز گردانم .

با بیم و امید بسیار کارم را آغاز کردم و ماهی یک بار هم در اوایل کارم از ستاد مراجعه می شد و از مشکلات کارم می پرسیدند و در صورتی که آرد لازم داشتم برایم آورده می شد.

کم کم کارم گرفت و مشتری هایم هم بیشتر شد تا این که تصمیم گرفتم تعداد تنور ها را اضافه کنم و اول یک شاگرد استخدام کردم و پس از آن شاگرد دیگری ، که آنها هم مانند خودم نان آور خانه اند استخدام کردم .

در حال حاضر هم به لطف خدا با سه تنور کار می کنیم و هر سه مان هزینه زندگی و بنده هم مخارج نگهداری و بیماری همسرم را تامین می کنم .

در تمام این مدت هم با خانمی که مرا به ستاد احیا معرفی کرد در ارتباط هستم و همواره برای او دعا میکنم .