یـــــــادی از دبستـــــان

گهــی یــــاد می کنـــــــم من از گذشتـــــه
همـــــان یــادی که بــــــر دلهـــا نوشتــــه

نگـــــاه کــــن،مــدرسه دیوار خشت است
زمیــــن خــــاکی،ولـی مثــل بهشت است

ببیـــن این چهـــره ها هیــــــچ غم نـــدارند
چــــه شادی ها کــــــه در دل می گـذارند

چه گویـــــم زآن همـــه شــــور و شرارت
که همــــراه بـــــود بــــا تــرس و رعـایت

دبستــــانی کـــــــه جلوه ی حق بود نامش
همیشـــه می کنــــــــم با عشق ســــــلامش