به‌راستي اگر فردوسي امروز نفس مي‌کشيد و يک دستگاه رايانه يا رايانه‌وار روبه‌رويش مي‌بود، براي زنده‌نگهداشتن زبان فارسي چه مي‌کرد؟! پاسخ روشن است!
۰
تاریخ انتشاردوشنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۶ - ۱۰:۳۲
کد مطلب : ۳۴۵۰۸
یادداشت وحید خلیلی اردلی/
اگر فردوسي اينترنت مي‌داشت!
به گزارش جهانبین نیوز به نقل از هفت چشمه، وحيد خليلي اردلي، نويسنده، پژوهشگر و وبلاگ نويس استان چهارمحال و بختياري و از نخبگان شهرستان اردل در يادداشتي به مناسبت سالروز بزرگداشت فردوسي نوشت: بشر از آغاز زندگي خود، يا کمي بعدتر از آغاز! به‌دنبال يک ابزار نوشتن بود؛ مي‌خواست آن چه در دل دارد و در سر مي‌پروراند به ديگران در دور و نزديک، منتقل کند؛ شن و ماسه، برگ درختان، پوست حيوانات و غيره و غيره تا رسيد به کاغذ.
کاغذ، اين انيس و مونس اهل قلم در سده‌هاي اخير و در روزگار ما که بار سنگين شانه‌هايش را به يک ابزار نوشتماني مدرن ديگر سپرده به نام «فضاي مجازي»!
حالا ديگر بخش عمدۀ نوشتن ابتدا بر روي فضاي مجازي شکل مي‌گيرد، سپس و در صورت نياز، به روي ورق‌هاي کاعذي و شبه‌کاغذي منتقل مي‌شود.
اما هر بار که ابزار نوشتماني تغيير مي‌کرده ـ به‌ناچار ـ فرهنگ و فنون آن هم تغيير مي‌يافته و طبيعتا امروزه که فضاي سايبري و مجازي در اختيار «بايستۀ نوشتن» است، فرهنگ و فنون آن هم مخصوص و متمايز و ديگرگونه شده است.
حالا پرسش اين است که به‌راستي اگر فردوسي امروز نفس مي‌کشيد و يک دستگاه رايانه يا رايانه‌وار روبه‌رويش مي‌بود، براي زنده‌نگهداشتن زبان فارسي چه مي‌کرد؟! پاسخ روشن است! هر طور دلش مي‌خواست واژگان فارسي را به‌کار نمي‌برد! به آيين نگارش فارسي همت مي‌گماشت. حتما براي پاسباني از زبان شکرين فارسي، اين ميراث گران‌سنگ فرهنگ و دانش ايران‌زمين که به کمک آن هزاران اثر فاخر توليد و به جهانيان معرفي شده ارزش وافر مي‌نهاد.
حتما با رسانه‌هاي ملي، منطقه‌اي، استاني، محلي و ساير رسانه‌هاي مجازي و غيرمجازي حرف‌ها داشت! و آن‌ها را به لزوم نگاهباني از زبان فارسي در دنياي پر سرعت و سبقت روزگار ما توصيه مي‌کرد. حتما به همۀ ما مي‌گفت: عجم زنده نگه داريد بدين پارسي!
نکتۀ مورد توجه اين مبحث اين است که آيين نگارش فارسي در بسياري از متون درسي مدارس و دانشگاه‌ها تدريس مي‌شود؛ اما متاسفانه همين موارد مورد آموزش، در بسياري از رسانه‌ها و به‌خصوص فضاي گستردۀ نوشتماني دستگاه‌ها رعايت نمي‌شود. گستردگي و تنوع فضاي مجازي، اين يادآوري را لازم‌تر کرده است و اينکه انتظار از رسانه‌ها و رسانۀ ملي را بالاتر برده است و اميد است که تمامي دستگاه‌هاي اداري و اصحاب قلم و نويسندگان فضاي متنوع مجازي و غيرمجازي در مسئوليت بزرگشان در پارسي‌باني و لزوم رعايت و حتي آموزش آيين نگارش فارسي کوشاتر و برنامه‌دار‍‌تر عمل نمايند تا از اين راه هم به نگاهباني از زبان فاخر فارسي همت کنيم و هم قرن‌ها شيريني و طراوتِ اين «قند پارسي» را ارج نهيم و هم به تمامي بزرگاني که به اين امر فرهنگ‌پايه و دانش‌بنيان توجه داشته و دارند اداي احترام نماييم.
انتهاي پيام1026ج /۵۷۰ه
کاغذ، اين انيس و مونس اهل قلم در سده‌هاي اخير و در روزگار ما که بار سنگين شانه‌هايش را به يک ابزار نوشتماني مدرن ديگر سپرده به نام «فضاي مجازي»!
حالا ديگر بخش عمدۀ نوشتن ابتدا بر روي فضاي مجازي شکل مي‌گيرد، سپس و در صورت نياز، به روي ورق‌هاي کاعذي و شبه‌کاغذي منتقل مي‌شود.
اما هر بار که ابزار نوشتماني تغيير مي‌کرده ـ به‌ناچار ـ فرهنگ و فنون آن هم تغيير مي‌يافته و طبيعتا امروزه که فضاي سايبري و مجازي در اختيار «بايستۀ نوشتن» است، فرهنگ و فنون آن هم مخصوص و متمايز و ديگرگونه شده است.
حالا پرسش اين است که به‌راستي اگر فردوسي امروز نفس مي‌کشيد و يک دستگاه رايانه يا رايانه‌وار روبه‌رويش مي‌بود، براي زنده‌نگهداشتن زبان فارسي چه مي‌کرد؟! پاسخ روشن است! هر طور دلش مي‌خواست واژگان فارسي را به‌کار نمي‌برد! به آيين نگارش فارسي همت مي‌گماشت. حتما براي پاسباني از زبان شکرين فارسي، اين ميراث گران‌سنگ فرهنگ و دانش ايران‌زمين که به کمک آن هزاران اثر فاخر توليد و به جهانيان معرفي شده ارزش وافر مي‌نهاد.
حتما با رسانه‌هاي ملي، منطقه‌اي، استاني، محلي و ساير رسانه‌هاي مجازي و غيرمجازي حرف‌ها داشت! و آن‌ها را به لزوم نگاهباني از زبان فارسي در دنياي پر سرعت و سبقت روزگار ما توصيه مي‌کرد. حتما به همۀ ما مي‌گفت: عجم زنده نگه داريد بدين پارسي!
نکتۀ مورد توجه اين مبحث اين است که آيين نگارش فارسي در بسياري از متون درسي مدارس و دانشگاه‌ها تدريس مي‌شود؛ اما متاسفانه همين موارد مورد آموزش، در بسياري از رسانه‌ها و به‌خصوص فضاي گستردۀ نوشتماني دستگاه‌ها رعايت نمي‌شود. گستردگي و تنوع فضاي مجازي، اين يادآوري را لازم‌تر کرده است و اينکه انتظار از رسانه‌ها و رسانۀ ملي را بالاتر برده است و اميد است که تمامي دستگاه‌هاي اداري و اصحاب قلم و نويسندگان فضاي متنوع مجازي و غيرمجازي در مسئوليت بزرگشان در پارسي‌باني و لزوم رعايت و حتي آموزش آيين نگارش فارسي کوشاتر و برنامه‌دار‍‌تر عمل نمايند تا از اين راه هم به نگاهباني از زبان فاخر فارسي همت کنيم و هم قرن‌ها شيريني و طراوتِ اين «قند پارسي» را ارج نهيم و هم به تمامي بزرگاني که به اين امر فرهنگ‌پايه و دانش‌بنيان توجه داشته و دارند اداي احترام نماييم.
انتهاي پيام1026ج /۵۷۰ه