بروز و تشديد بيابان زايي در چهارمحال و بختياري به دليل ارتباط منابع چهارمحال و بختياري با چندين استان ديگر، مي‌تواند بخش قابل توجهي از کشور را درگير مسائل مختلف در اين حوزه کند.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۶ - ۱۱:۵۷
کد مطلب : ۳۴۹۹۳
مديرکل حفاظت محيط زيست استان:
بروز و تشديد بيابان زايي در چهارمحال و بختياري مي‌تواند بخش قابل توجهي از کشور را درگير کند
وي خشکسالي طولاني مدت در استان و قرارگرفتن اين استان جزو ۷ استان خشک کشور در کنار تغيير رژيم بارشي و فرسايش بالاي خاک را بعنوان مجموعه عوامل بروز بيابان زايي در استان برشمرد.
احمدي نتيجه بيابان زايي در استان را تحت تاثير قرارگرفتن معيشت مردم عنوان کرد و تصريح کرد: از آنجاييکه معيشت مردم چندين استان ديگر نيز به واسطه منابع آبي به اين استان وابسته است، بروز اين پديده در چهارمحال و بختياري مي‌تواند بخش قابل توجهي از کشور را درگير مسائل مختلف در اين حوزه کند. مديرکل حفاظت محيط زيست استان مهمترين نتيجه منفي بيابان زايي بر روي جوامع انساني را شامل جا‌به‌جايي و مهاجرت دانست.
وي با اشاره به پيش‌بيني هاي جهاني مبني بر شدت يافتن وقايع طبيعي مانند موج گرما و خشکسالي در سال‌هاي آينده، بر لزوم آگاهي رساني و اتخاذ تدابير لازم در سطوح مختلف براي مقابله با اين پديده تاکيد کرد.
شهرام احمدي با بيان اهميت مديريت منابع طبيعي و مقابله با گسترش بيابان‌ها وفرسايش خاک، برنامه ريزي، فراهم نمودن زيرساخت هاي لازم و تخصيص بودجه براي احياي مناطقي که درگير بيابان زايي شده اند را خواستار شد.
احمدي اُفت سطح آب‌هاي زيرزميني در استان را از بارزترين علائم بيابان‌زايي عنوان کرد و تبديل دشت‌هاي استان به کانون هاي ريزگرد را از نمودهاي اين اتفاق ناگوار دانست. وي اولين نتايج احياي اين مناطق را در جلوگيري از ايجاد بحران در بخش هاي مختلف، افزايش توليد و بهره وري و نيز جلوگيري از گسترش تاثيرات منفي تغييرات آب و هوايي برشمرد.
احمدي آمار بياباني شدن زمينها توسط فعاليت هاي انساني در جهان را ۱۲ ميليون هکتار در سال مطرح کرد و رتبه نخست ميزان فرسايش خاک ايران در بين کشورهاي در حال توسعه جهان را نگران کننده خواند و گفت: بيابان‌زايي جزو مهمترين چالش‌هاي محيط زيستي زمان ماست که مردم يا اطلاعات کمي از آن دارند يا آن را جدي نمي‌گيرند.
۱۷ ژوئن برابر با ۲۷ خرداد روزي است که همه ساله سازمان ملل از آن براي افزايش آگاهي عمومي نسبت به پديده رو به گسترش بيابان‌زايي و فرسايش خاک در جهان استفاده مي‌کند.
به طور کلي بيابان‌زايي به معني افزايش يافتن اکوسيستم‌هاي خشک و بياباني به دليل فعاليت‌هاي انساني يا عوامل طبيعي است. اين عوامل شامل کشاورزي غير اصولي و ناپايدار، معدن‌کاوي، چراي بيش از حد دام‌ها، جنگل‌تراشي، بوته‌کني و از بين بردن مراتع، و همچنين تغييرات آب و هوايي است.
بيابان‌زايي و فرسايش خاک سالانه بيش از ۴۹۰ ميليارد دلار به اقتصاد جهاني زيان مي‌رساند. عوامل مهم طبيعي و انساني در گسترش بيابان‌ها در ايران و فرسايش خاک نقش داشته‌اند. غير از افزايش دماي هوا و خشکسالي‌هاي پي در پي، مديريت نادرست منابع آبي، از بين بردن پوشش گياهي و جنگل‌زدايي و شيوه‌هاي نادرست کشاورزي در بيابان‌زايي در ايران موثر بوده‌اند.
در بخش مديريت منابع آبي، حفر چاه‌هاي عميق غيرمجاز و همچنين توسعه سدسازي بدون مطالعه اثرات آن روي محيط زيست نيز در اين امر به شدت دخيل بوده‌است.
سدها گرچه حجم عظيمي از آب را در درياچههاي خود ذخيره مي‌کنند، اما در عوض با تغييرات گسترده در کاربري زمين‌هاي اطراف و اختصاص آب رودخانه‌ها به درياچههاي خود باعث بيابان‌زايي در نقاط ديگر مي‌شوند.
انتهاي پيام1022ج /۵۳۰ب