روستاي سرآقا سيد از روستاهاي دهستان موگويي شهرستان كوهرنگ ،يكي از روستاهاي هدف گردشگري استان مي‌باشد. اين روستا با معماري زيبا و سنتي پلكاني يكي از روستاهاي شگفت كشور است.
۰
تاریخ انتشاريکشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۴ - ۰۹:۴۰
کد مطلب : ۲۳۷۲۲
تابستان با چهارمحال و بختیاری
روستاي شگفت سرآقا سید + تصاویر
به گزارش جهانبین نیوز از شهر چلگرد مركز شهرستان كوهرنگ به سمت غرب كه حركت مي كني تابلويي نظرت را جلب مي كند كه راهنماي حركت به سوي روستاي سرآقاسيد مي باشد. بعد از حركت به سمت اين جاده و عبور از روستاي شيخ عليخان و آبشار زيبا و سحرانگيزش با جاده آسفالت خداحافظي مي كني و قدم در جاده اي خاكي و پيچ در پيچ مي گذاري. جاده باريك است و ناهموار. ولي اصلا احساس خستگي نمي كني چرا كه شوق ديدن روستايي شگفت انگيز با فرهنگي بكر و اصيل را در سر مي پروراني. اگر نيمه اول سال باشد تماشاي محيط طبيعي و رويائي اطراف و سياه چادرهاي عشايري واقعا تو را به وجد مي آورد. مردان و زناني كه زندگي را زيستن مي آموزند و پسران و دختراني كه شادي خود را با كوه و دشت تقسيم كرده اند. در طول راه از غار يخي چما كه در دامن كوه عسل كشان آرميده و اسكي در آن در تمام فصول امكان پذير است نيز مي گذري. از جاده به پايين كه مي نگري آبراهه هاي زلال را در دره ها مشاهده مي كني كه آرام آرام راه مي پيمايند تا بالاخره در جايي آرام گيرند. در جاده اي دو طرفه دوباره تابلويي راهنمايي به باري ات مي آيد و جاده سرآقا سيد را از جاده روستاهاي خوبه – صالح كوتاه و چين جدا مي كند.
بعد از طي مسافتي حدود ۶۰ كيلومتر سرانجام خانه هاي سرآقا سيد رخ مي نماياند و عطش ديدار اين روستاي زيبا با معماري پلكاني چند برابر مي شود.
و بالاخره اينجا سرآقا سيد است... از خودرو كه پياده مي شوي فراموش مي كني ذره اي غبار را بر پوششت تحمل نمي كردي، سر و صورت و لباسهايت از خاكي نرم پوشيده شده، ولي اينجا همه از جنس خاكند، بايد زميني بود و خاكي، وقتي لبخندي كمرنگ را بر لبان كودكان پرشوري مي بيني كه به استقبالت آمده اند باور مي كني كه اينجا آسمان خيلي نزديك است.
روستاي سرآقاسيد
روستاي سرآقا سيد از روستاهاي دهستان موگويي شهرستان كوهرنگ ،يكي از روستاهاي هدف گردشگري استان مي‌باشد. اين روستا با معماري زيبا و سنتي پلكاني يكي از روستاهاي شگفت كشور است. خانه هاي اين روستا از خشت و گل ساخته شده و فضايي ساده و صميمي را بوجود آورده است.معماري اين روستا به گونه‌اي است كه حياط هر خانه پشت بام خانه زيرين مي باشد. منازل به صورت زنجير به هم متصلند و پيوستگي خاصي بر آنها حاكم است.
اين روستا در موقعيت طول جغرافيايي َ۵۲ ْ۴۹ و عرض جغرافيايي َ۴۰ ْ۳۲ و ارتفاع ۲۱۰۰ متر از سطح دريا قرار دارد. در تابستان جمعيت روستا به حداكثر خود يعني حدود ۳هزار نفر و در زمستان حداكثر به ۵۰۰ نفر مي رسد. وجه تسميه اين روستا نيز به خاطر امامزاده اي است كه مقبره آن در پايين روستا قرار دارد و چون روستا به صورت مجتمع پلكاني در بالاي اين امامزاده به وجود آمده است به اين روستا سرآقا سيد مي گويند.
مردم اين روستا همگي شيعه دوازده امامي ونكته جالب در مورد مردم سرآقاسيد اين است كه همگي آنها داراي فاميل دادور و سيد مي باشند. چون خود را منتسب به سيدآقا عيسي مي دانند. مردم اعتقاد عجيب و فراواني به اين امامزاده دارند و نمونه هاي شگفت انگيزي از معجزات ايشان را نقل مي كنند. در داخل امامزاده علمي وجود دارد كه معتقدند آقا سيدعيسي هنگام جنگيدن و دعوت مردم به اسلام همواره اين علم را در دست داشته، مردم اين روستا و روستاهاي اطراف به اين علم اعتقاد زيادي دارند و مخصوصا هنگام شيوع بيماري - خشكسالي و طلب باران به اين علم توسل پيدا كرده و با گرداندن آن در نقاط مختلف حل مشكل خود را استدعا دارند.كوه كنگله در شمال روستا، كوه نرمه در شمال شرق و كوه وند و خيمه در جنوب روستا عرض اندام مي كنند. در غرب روستا نيز منطقه ارچنه وجود دارد كه منبع آب آشاميدني روستا را تشكيل مي دهد.
روبروي اين روستا بر قلب كوه خيمه نشانه اي به شكل هشت وجود دارد. مردم معتقدند آقا سيد عيسي با پرتاب نيزه اي قبله را به مردم نشان داده است و امروزه مردم اين روستا قبله خود را از اين طريق مي شناسند.
بر دامنه اين كوه چشمه اي بسيار زيبا وجود دارد كه از دل كوه مي جوشد، به اين چشمه، چشمه مراد مي گويند. مردم اعتقاد دارند هر كسي در دل نيتي داشته باشد و با قلب پاك دست در آب اين چشمه فرو برد ، براي برآورده شدن آرزويش نشانه اي به دستش مي آيد. هر يك از اين نشانه ها را كه مي تواند انواع سنگريزه – برگ – گل سر يا هر چيز ديگري باشد به نوعي تعبير مي كنند.
در منطقه غرب روستا منطقه اي به نام بي آبه وجود دارد كه مي گويند قبل از حضور آقاسيد در اين منطقه روستا در آن ناحيه بوده است. چشمه نمكي نيز در اين منطقه وجود دارد كه يكي از شيوه هاي امرار معاش مردم روستا مي باشد. مردم هر كدام سهم معيني از اين چشمه دارند.
از چشمه هاي ديگر اين منطقه مي توان به چشمه خدر اشاره كرد كه مردم در آب اين چشمه لباس نمي شوند، چون كه معتقدند اين چشمه متعلق به حضرت خضر مي باشد.
پوشش گياهي
پوشش گياهي اين روستا اغلب درخت بلوط مي باشد. درختان بلوط در اكثر ارتفاعات و دامنه كوهها مي رويند. از ميوه درخت بلوط استفاده هاي زيادي مي شود. به عنوان مثال از ميوه آن براي خوراك دام استفاده مي شود. در اين نواحي با استفاده از اين ميوه ناني مي پزند كه به آن نان كلگ kalgمي گويند. البته براي درست كردن نان كلگ بلوط، ابتدا مغز ميوه بلوط را آسياب كرده و پس از تبديل شدن به آرد نان تهيه مي كنند. كه آن هم مراحل خاص خود را دارد.از ديگر انواع پوشش گياهي اين روستا مي توان به درخت چنار كه به زبان محلي به آن چندار مي گويند – بيد – گردو و ميلو(درختچه اي محلي كه ميوه هاي ريز و قرمز رنگي دارد) اشاره كرد. از انواع درختچه هاي گوناگون مي توان به ارزن – گون – كيكو –– خوشك بن – كلخونگ – سماق اشاره كرد. همچنين اين درختان و درختچه ها سوخت زمستاني و هيزم مردم اين روستا را نيز تأمين مي كنند.
از ديگر پوشش گياهي كه بيشتر جنبه خوراكي و دارويي دارند مي توان به كرفس و قارچ اشاره كرد. كرفس گياهي است كه در بالاي كوه مي رويد. اين گياه پس از باريدن باران رويش پيدا مي كند. از اين گياه مردم براي درست كردن ترشي مخصوص اين استان استفاده مي كنند.
از ديگر انواع گياهان مي توان به سير – موسير – تره كوهي – بنصر – كاردين – چويل و ... اشاره كرد.
فرهنگ و زبان
مردم روستاي سرآقاسيد از ايل چهارلنگ و زبان آنها نيز لري بختياري مي‌باشد. فرهنگ حاكم بر روستا فرهنگي سنتي و بومي است. اين روستا از معدود روستاهايي است كه مردم آن بخصوص زنان و دختران از پوشاك كامل محلي استفاده مي كنند. هنوز زن و دختر اين روستا عزم كوه و صحرا كرده و پشته هاي سنگين هيمه (هيزم) را بر دوش گرفته و به روستا مي آورد. هنوز به جاي كپسولهاي گاز و چراغهاي نفتي، چاله هاي آتش (اجاق) گرما بخش خانه و تأمين كننده حرارت غذاي خانواده اند. هنوز فرهنگ شهرنشيني رسوخ چنداني به اين روستا نكرده، اگر چه اين تمدن با سرعت عجيب خود ره مي پيمايد و در اندك زماني همه را ناگزير به پذيرش خود خواهد نمود.
پيرمردي ۷۴ ساله به نام سيد شاه محمد دادور، در اين روستا قرآن را با خط بسيار زيباي خود كتابت نموده است. اين پيرمرد خطاطي را از اجداد خود آموخته و حتي تذهيب اين قرآن را نيز خود ترسيم نموده است.
جاده مواصلاتي اين روستا با بارش اولين برف زمستاني قطع شده و مردمي كه در اين روستا ماندگار شده اند و به روستاهاي اطراف فريدونشهر اصفهان يا خوزستان نرفته اند، حداقل ۶ماه از سال را در پشت برف زندگي مي كنند.
انتهای پیام/1020ج
بعد از طي مسافتي حدود ۶۰ كيلومتر سرانجام خانه هاي سرآقا سيد رخ مي نماياند و عطش ديدار اين روستاي زيبا با معماري پلكاني چند برابر مي شود.
و بالاخره اينجا سرآقا سيد است... از خودرو كه پياده مي شوي فراموش مي كني ذره اي غبار را بر پوششت تحمل نمي كردي، سر و صورت و لباسهايت از خاكي نرم پوشيده شده، ولي اينجا همه از جنس خاكند، بايد زميني بود و خاكي، وقتي لبخندي كمرنگ را بر لبان كودكان پرشوري مي بيني كه به استقبالت آمده اند باور مي كني كه اينجا آسمان خيلي نزديك است.
روستاي سرآقاسيد
روستاي سرآقا سيد از روستاهاي دهستان موگويي شهرستان كوهرنگ ،يكي از روستاهاي هدف گردشگري استان مي‌باشد. اين روستا با معماري زيبا و سنتي پلكاني يكي از روستاهاي شگفت كشور است. خانه هاي اين روستا از خشت و گل ساخته شده و فضايي ساده و صميمي را بوجود آورده است.معماري اين روستا به گونه‌اي است كه حياط هر خانه پشت بام خانه زيرين مي باشد. منازل به صورت زنجير به هم متصلند و پيوستگي خاصي بر آنها حاكم است.
اين روستا در موقعيت طول جغرافيايي َ۵۲ ْ۴۹ و عرض جغرافيايي َ۴۰ ْ۳۲ و ارتفاع ۲۱۰۰ متر از سطح دريا قرار دارد. در تابستان جمعيت روستا به حداكثر خود يعني حدود ۳هزار نفر و در زمستان حداكثر به ۵۰۰ نفر مي رسد. وجه تسميه اين روستا نيز به خاطر امامزاده اي است كه مقبره آن در پايين روستا قرار دارد و چون روستا به صورت مجتمع پلكاني در بالاي اين امامزاده به وجود آمده است به اين روستا سرآقا سيد مي گويند.
مردم اين روستا همگي شيعه دوازده امامي ونكته جالب در مورد مردم سرآقاسيد اين است كه همگي آنها داراي فاميل دادور و سيد مي باشند. چون خود را منتسب به سيدآقا عيسي مي دانند. مردم اعتقاد عجيب و فراواني به اين امامزاده دارند و نمونه هاي شگفت انگيزي از معجزات ايشان را نقل مي كنند. در داخل امامزاده علمي وجود دارد كه معتقدند آقا سيدعيسي هنگام جنگيدن و دعوت مردم به اسلام همواره اين علم را در دست داشته، مردم اين روستا و روستاهاي اطراف به اين علم اعتقاد زيادي دارند و مخصوصا هنگام شيوع بيماري - خشكسالي و طلب باران به اين علم توسل پيدا كرده و با گرداندن آن در نقاط مختلف حل مشكل خود را استدعا دارند.كوه كنگله در شمال روستا، كوه نرمه در شمال شرق و كوه وند و خيمه در جنوب روستا عرض اندام مي كنند. در غرب روستا نيز منطقه ارچنه وجود دارد كه منبع آب آشاميدني روستا را تشكيل مي دهد.
روبروي اين روستا بر قلب كوه خيمه نشانه اي به شكل هشت وجود دارد. مردم معتقدند آقا سيد عيسي با پرتاب نيزه اي قبله را به مردم نشان داده است و امروزه مردم اين روستا قبله خود را از اين طريق مي شناسند.
بر دامنه اين كوه چشمه اي بسيار زيبا وجود دارد كه از دل كوه مي جوشد، به اين چشمه، چشمه مراد مي گويند. مردم اعتقاد دارند هر كسي در دل نيتي داشته باشد و با قلب پاك دست در آب اين چشمه فرو برد ، براي برآورده شدن آرزويش نشانه اي به دستش مي آيد. هر يك از اين نشانه ها را كه مي تواند انواع سنگريزه – برگ – گل سر يا هر چيز ديگري باشد به نوعي تعبير مي كنند.
در منطقه غرب روستا منطقه اي به نام بي آبه وجود دارد كه مي گويند قبل از حضور آقاسيد در اين منطقه روستا در آن ناحيه بوده است. چشمه نمكي نيز در اين منطقه وجود دارد كه يكي از شيوه هاي امرار معاش مردم روستا مي باشد. مردم هر كدام سهم معيني از اين چشمه دارند.
از چشمه هاي ديگر اين منطقه مي توان به چشمه خدر اشاره كرد كه مردم در آب اين چشمه لباس نمي شوند، چون كه معتقدند اين چشمه متعلق به حضرت خضر مي باشد.
پوشش گياهي
پوشش گياهي اين روستا اغلب درخت بلوط مي باشد. درختان بلوط در اكثر ارتفاعات و دامنه كوهها مي رويند. از ميوه درخت بلوط استفاده هاي زيادي مي شود. به عنوان مثال از ميوه آن براي خوراك دام استفاده مي شود. در اين نواحي با استفاده از اين ميوه ناني مي پزند كه به آن نان كلگ kalgمي گويند. البته براي درست كردن نان كلگ بلوط، ابتدا مغز ميوه بلوط را آسياب كرده و پس از تبديل شدن به آرد نان تهيه مي كنند. كه آن هم مراحل خاص خود را دارد.از ديگر انواع پوشش گياهي اين روستا مي توان به درخت چنار كه به زبان محلي به آن چندار مي گويند – بيد – گردو و ميلو(درختچه اي محلي كه ميوه هاي ريز و قرمز رنگي دارد) اشاره كرد. از انواع درختچه هاي گوناگون مي توان به ارزن – گون – كيكو –– خوشك بن – كلخونگ – سماق اشاره كرد. همچنين اين درختان و درختچه ها سوخت زمستاني و هيزم مردم اين روستا را نيز تأمين مي كنند.
از ديگر پوشش گياهي كه بيشتر جنبه خوراكي و دارويي دارند مي توان به كرفس و قارچ اشاره كرد. كرفس گياهي است كه در بالاي كوه مي رويد. اين گياه پس از باريدن باران رويش پيدا مي كند. از اين گياه مردم براي درست كردن ترشي مخصوص اين استان استفاده مي كنند.
از ديگر انواع گياهان مي توان به سير – موسير – تره كوهي – بنصر – كاردين – چويل و ... اشاره كرد.
فرهنگ و زبان
مردم روستاي سرآقاسيد از ايل چهارلنگ و زبان آنها نيز لري بختياري مي‌باشد. فرهنگ حاكم بر روستا فرهنگي سنتي و بومي است. اين روستا از معدود روستاهايي است كه مردم آن بخصوص زنان و دختران از پوشاك كامل محلي استفاده مي كنند. هنوز زن و دختر اين روستا عزم كوه و صحرا كرده و پشته هاي سنگين هيمه (هيزم) را بر دوش گرفته و به روستا مي آورد. هنوز به جاي كپسولهاي گاز و چراغهاي نفتي، چاله هاي آتش (اجاق) گرما بخش خانه و تأمين كننده حرارت غذاي خانواده اند. هنوز فرهنگ شهرنشيني رسوخ چنداني به اين روستا نكرده، اگر چه اين تمدن با سرعت عجيب خود ره مي پيمايد و در اندك زماني همه را ناگزير به پذيرش خود خواهد نمود.
پيرمردي ۷۴ ساله به نام سيد شاه محمد دادور، در اين روستا قرآن را با خط بسيار زيباي خود كتابت نموده است. اين پيرمرد خطاطي را از اجداد خود آموخته و حتي تذهيب اين قرآن را نيز خود ترسيم نموده است.
جاده مواصلاتي اين روستا با بارش اولين برف زمستاني قطع شده و مردمي كه در اين روستا ماندگار شده اند و به روستاهاي اطراف فريدونشهر اصفهان يا خوزستان نرفته اند، حداقل ۶ماه از سال را در پشت برف زندگي مي كنند.
انتهای پیام/1020ج