روانشناسان کودک بر اين باورند که نزاع کودکان در خانه امري بديهي است، اما نقش والدين در کنترل اين دعوا ها از اهميت بسزايي برخوردار است.
۰
به گزارش جهانبین نیوز، وبسایت اساتید برتر، در یادداشتی نوشت: خانواده هايي که فرزندان کوچک دارند، حتما شاهد دعوا هاي آن ها بوده و هستند. بسياري از اين والدين از تعدد اين دعواها در خانه ديگر کلافه شده اند و احساس ضعف مي کنند.
روانشناسان کودک بر اين باورند که نزاع کودکان در خانه امري بديهي است، اما نقش والدين در کنترل اين دعوا ها از اهميت بسزايي برخورداراست. چرا که اين رفتارهاي غلط پيامد هاي سوئي بر خلق و خوي آن ها در آينده خواهد گذاشت و از آن ها در آينده افرادي عصبي، تند مزاج و پرخاشگر خواهد ساخت.
شايد بسياري بر اين باورند که اين دعوا ها امري طبيعي است و نبايد نگران آن ها بود، زيرا با بالا رفتن سن خود به خود برطرف مي شوند. اما تحقيقات ثابت کرده است که تمامي رفتارها و ناهنجاري هاي اخلاقي در سنين بالا، ريشه در کودکي افراد دارد و عمدتا افراد عصبي از کودکي اين آموزه ها را ديده اند و خشت اول اين رفتارها ازکودکي کج گذاشته شده است.
حال والدين در برخورد با اين موضوع چه بايد بکنند؟
والدين به عنوان افراد اصلي زندگي کودک بايد به نيازهايي عاطفي او پاسخ مناسبي دهند به اين معني که در طول روز ساعتي را فارغ از هرنوع هياهويي به صحبت کردن و ابراز احساس به کودک خود بپردازند. اين کار علاوه بر ابرازمحبت باعث حکم فرما شدن صميميت بين اعضاي خانواده مي شود.
با کودکان خود بازي کنيد و در بازي اختيار را به آن ها بدهيد تا مسئوليت پذيري را تجربه کنند. سيستم تشويق و تنبيه را بين آن ها را با تعادل برقرار کنيد. وقتي مي بينيد آن ها باهم خوب هستند وارد بازيشان شويد و اين رفتارشان را تشويق کنيد.
درعين حال نسبت به دعواهايشان حساسيت داشته باشيد و اجازه ندهيد که قبح دعوا بين آن ها شکسته شود. هرگز رفتارهاي خوب يکي را به رخ ديگري نکشيد و از مقايسه کردن آن ها بپرهيزيد زيرا باعث ايجاد حس تنفر و رقابت در آن ها مي شود.
یادداشت از "مریم ایزدی"
انتهای پیام/۱۰۲۴ج
روانشناسان کودک بر اين باورند که نزاع کودکان در خانه امري بديهي است، اما نقش والدين در کنترل اين دعوا ها از اهميت بسزايي برخورداراست. چرا که اين رفتارهاي غلط پيامد هاي سوئي بر خلق و خوي آن ها در آينده خواهد گذاشت و از آن ها در آينده افرادي عصبي، تند مزاج و پرخاشگر خواهد ساخت.
شايد بسياري بر اين باورند که اين دعوا ها امري طبيعي است و نبايد نگران آن ها بود، زيرا با بالا رفتن سن خود به خود برطرف مي شوند. اما تحقيقات ثابت کرده است که تمامي رفتارها و ناهنجاري هاي اخلاقي در سنين بالا، ريشه در کودکي افراد دارد و عمدتا افراد عصبي از کودکي اين آموزه ها را ديده اند و خشت اول اين رفتارها ازکودکي کج گذاشته شده است.
حال والدين در برخورد با اين موضوع چه بايد بکنند؟
والدين به عنوان افراد اصلي زندگي کودک بايد به نيازهايي عاطفي او پاسخ مناسبي دهند به اين معني که در طول روز ساعتي را فارغ از هرنوع هياهويي به صحبت کردن و ابراز احساس به کودک خود بپردازند. اين کار علاوه بر ابرازمحبت باعث حکم فرما شدن صميميت بين اعضاي خانواده مي شود.
با کودکان خود بازي کنيد و در بازي اختيار را به آن ها بدهيد تا مسئوليت پذيري را تجربه کنند. سيستم تشويق و تنبيه را بين آن ها را با تعادل برقرار کنيد. وقتي مي بينيد آن ها باهم خوب هستند وارد بازيشان شويد و اين رفتارشان را تشويق کنيد.
درعين حال نسبت به دعواهايشان حساسيت داشته باشيد و اجازه ندهيد که قبح دعوا بين آن ها شکسته شود. هرگز رفتارهاي خوب يکي را به رخ ديگري نکشيد و از مقايسه کردن آن ها بپرهيزيد زيرا باعث ايجاد حس تنفر و رقابت در آن ها مي شود.
یادداشت از "مریم ایزدی"
انتهای پیام/۱۰۲۴ج