به نام دانشجو به کام دولت

به گزارش جهانبین نیوز؛ شاید بتوان گفت 16 آذر در تمام ایام سال تنها روزی است که دانشجویان، تشکل های دانشجوئی و مطالبات آنها مورد توجه دولتمردان قرار می گیرد.

دانشجوئی که در تمام ایام سال با مشکلات عدیده ی تحصیلی ،آموزشی ، رفاهی دست و پنجه نرم می کند و کمتر اتفاق می افتد که مسئولین دولتی غیر از روز دانشجو گذری بر دانشگاه بیاندازند و احوالی از دانشجو پرسیده و مشکلاتشان را تدبیر کنند و بر عملکرد مدیران دانشگاه نظارتی داشته باشند.

با اینکه روز دانشجو تنها روزی است که می توان مطالبات جریان دانشجوئی را به گوش مسئولین رساند اما بی سلیقگی ها و سوء مدیریتهای مسئولین دانشگاه مانع از بیان مطالبان بحق دانشجویان در حضور مسئولین می شود.

در دانشگاههایی مانند دانشگاه شهرکرد که دانشگاه مادر استان محسوب می شود چندین سال است روز دانشجو با حضور استاندار محترم برگزار می شود.

اما استاندار استان به جای اینکه این فرصت را برای شنیدن دغدغه ها و مشکلات دانشجویان مغتنم بشمارد و این روز را تنها شنونده مسائل و مصائب دانشجویانی باشد که مسئولین دانشگاه هیچ گاه گوش شنوائی برای شنیدن مطالبات آنان ندارند ، از این فرصت برای گزارش عملکرد خود در دولت و یا بعضا برخی حرفهای حاشیه ساز استفاده میکند.

متاسفانه تریبون روز دانشجو نیز مانند سایر تریبون ها یک طرفه به پایان می رساند؛ و عملا تریبون تبدیل به مانور دولتمردان در مسائل سیاسی می شود و عملا جایی برای گفت و شنود مسائل دانشجویان باقی نمی ماند.

چرا که از طرفی مدیران دولتی چندان برای رضایت قشر ضعیفی مانند دانشجویان حساب باز نکرده و مطالبات دانشجویان را چندان جدی نمی گیرند و از طرف دیگر اعتقادی به نقش موثر جنبش دانشجوئی در توسعه استان و محرومیت زدائی ندارند.

از طرفی مدیران دانشگاه نیز از اینکه برخی مطالبات و نقد عملکرد آنان توسط جریان دانشجوئی موجب تزلزل صندلی ریاست آنان شود دل خوشی از این جریان نداشته و ندارند.

دراین سالها چه در این دولت چه در دولت گذشته مدیران تمام تلاش خود را برای عقیم سازی جنبش دانشجوئی انجام داده اند.

از نظر آنان تشکل دانشجوئی خوب تشکلی است که به جای مطالبه گری از مسئولین و ارزیابی عملکرد آنان به برگزاری برنامه هایی مانند جنگ شادی ، اردوهای علمی بی دردسر، طبیعت گردی و کویر نوردی مشغول باشند چرا که مطالبه گری جنبش دانشجوئی به عنوان قشر پیش رو در جامعه موجب روشن گری در بین سطح استان و عموم مردم هم می شود.

در سالهای بعد از انقلاب جریانات دانشجوئی هیچ گاه در بستر اصلی خود قرار نگرفته و برای رسالت اصلی خود تلاش نکرده اند یا مانند امروز دچار انزوا و سرخوردگی شده و یا مانند دوران اصلاحات ابزاری برای اهداف سیاستمداران و بلندگوئی برای بیان نظرات آنان بوده اند که بعد از استفاده دور انداخته شده اند.

نگاهی که مدیران کنونی و گاها مدیران سابق دولتی به جریانات دانشجوئی داشته اند.

امروز جنبش دانشجوئی استان را به محاق ناکارآمدی کشانده است که به سبب همین نگاه جنبش دانشجوئی در استان دچار آسیب جدی بی تحرکی ،عدم موضع گیری صحیح و بموقع ، سرگرم شدن با سیاست زدگی های بی اهمیت و دعواهای سیاسی پوچ و بی ثمر، تشکیل متعدد تشکل های همسو و بی ثمر ، بی تفاوتی نسبت به مهمترین مسائل و مطالبات مردم استان مانند بحران آب، وضعیت فرهنگی استان، تعطیلی صنعت،برج سازی ها ، مدیریت شهری، کنسرتها، ارزیابی عملکرد دولت در استان ، نقد عملکرد مدیران دستگاههای اجرایی استان ، بررسی و نقد عملکرد شهرداری و شورای شهر در مسائل عمرانی و فرهنگی و صدها مطالبه ی بحقی که جنبش دانشجوئی باید علم دار مطالبه آن شوند، شده است.

یعنی اکنون جنبش دانشجوئی به همان آنچه دلخواه برخی مدیران است تبدیل شده است جریانی که نه حرفی برای گفتن دارد نه از مسئولین مطالبه ای را طلب می کند.

علاوه بر این ذکر این نکته قابل تامل است که چگونه در استان ما بدون حضور نخبگان جوان و صاحب فکر در مناصب اجرایی و حتی در اتاق های فکر برای این قشر می توان برنامه ریزی هدفمند و مثمر ثمر انجام داد؟

آیا جز این است که معضلاتی که امروز جوانان و به خصوص دانشجویان در امید به آینده برای اشتغال و مسکن با آن روبه رو هستند حاصل تفکر و تصمیم گیری مدیرانی است که خود را ملزم به استفاده از اندیشه ی جوان تحصیل کرده و خوش فکر استان نمی داند است؟

آیا وقت آن نرسیده طیف مدیرانی که در این سالها هرچه در چنته مدیریتی خود داشته اند رو کرده اند فضا را برای حضور طیف توانمند و خوش فکر ایجاد کنند آیا دعوت بکار برخی بازشستگان در استان عملا بی توجهی و بی اهمیتی نگاه مدیران استانی به قشر جوان و تحصیل کرده را نمی رساند؟

اکنون زمان آن رسیده که جوان انقلابی ، تشکل دانشجوئی و نخبگان استان به خود آیند و مرهمی بر آلام و رنج محرومیت و استضعاف مردم استان شوند اکنون و در این زمان تشکلهای انقلابی دانشجوئی و غیر دانشجوئی نیاز به پوست اندازی و باز تعریف اصول و مبانی خود مبتنی بر اصول و مبانی که مردم در در سال 57 بر اساس آن انقلاب کرده اند که چیزی جر منویات حضرت روح الله (ره) و رهبر انقلاب نیست دارند اکنون زمان آن رسیده است که جریان دانشجوئی از این دوقطبی های سیاسی وپوسیده و بی ثمر گذر کرده و برای تبیین دو جریان رو در روی انقلابی و غیر انقلابی در کشور تلاش کنند.

احسان قائدی

انتهای پیام/1028ج