حجت الهي در زمان فتنه

در شرائط فتنه، کار دشوارتر است؛ تشخيص دشوارتر است. البته خداى متعال حجت را هميشه تمام ميکند؛ هيچ وقت نميگذارد مردم از خداى متعال طلبگار باشند و بگويند تو حجت را براى ما تمام نکردى، راهنما نفرستادى، ما از اين جهت گمراه شديم. در قرآن مکرر اين معنا ذکر شده است. دست اشاره ى الهى همه جا قابل ديدن است؛ منتها چشم باز ميخواهد. اگر چشم را باز نکرديم، هلال شب اول ماه را هم نخواهيم ديد؛ اما هلال هست.(۱۳۸۸/۱۰/۱۹

 تعريف بصيرت و موانع

يک ملتى که بصيرت دارد، مجموعه‌ى جوانان يک کشور وقتى بصيرت دارند، آگاهانه حرکت ميکنند و قدم برميدارند، همه‌ى تيغهاى دشمن در مقابل آنها کند ميشود. بصيرت اين است. بصيرت وقتى بود، غبارآلودگى فتنه نميتواند آنها را گمراه کند، آنها را به اشتباه بيندازد. اگر بصيرت نبود، انسان ولو با نيت خوب، گاهى در راه بد قدم ميگذارد. شما در جبهه‌ى جنگ اگر راه را بلد نباشيد، اگر نقشه‌خوانى بلد نباشيد، اگر قطب‌نما در اختيار نداشته باشيد، يک وقت نگاه ميکنيد مى‌بينيد در محاصره‌ى دشمن قرار گرفته‌ايد؛ راه را عوضى آمده‌ايد، دشمن بر شما مسلط ميشود. اين قطب‌نما همان بصيرت است.

در زندگىِ پيچيده‌ى اجتماعىِ امروز، بدون بصيرت نميشود حرکت کرد. جوانها بايد فکر کنند، بينديشند،بصيرت خودشان را افزايش بدهند. معلمان روحانى، متعهدان موجود در جامعه‌ى ما از اهل سواد و فرهنگ، از دانشگاهى و حوزوى، بايد به مسئله‌ى بصيرت اهميت بدهند؛ بصيرت در هدف، بصيرت در وسيله، بصيرت در شناخت دشمن، بصيرت در شناخت موانع راه، بصيرت در شناخت راه‌هاى جلوگيرى از اين موانع و برداشتن اين موانع؛ اين بصيرتها لازم است. وقتى بصيرت بود، آنوقت شما ميدانيد با  کِى طرفيد، ابزار لازم را با خودتان برميداريد.(۱۳۸۸/۰۷/۱۵)
فتنه مثل يک مه غليظ، فضا را نامشخص ميکند؛ چراغ مه‌شکن لازم است که همان بصيرت است.(2/4/1389)



 

وظيفه مردم درچگونگي مقابله با فتنه 

اين هشيارى، موقع‌سنجى، لحظه را به حساب آوردن، خصوصيت برجسته و مهمى است که بايد ملت ما در همه‌ى موارد متوجه باشند؛ آنجائى که دشمنى و توطئه‌ى دشمن حس ميشود، به صورت لحظه‌اى بايد همه حساسيت نشان بدهند. اين از ناحيه‌ى مردم.(19/7/91)

بايستى ارتباط خود را با خدا حفظ کنيم، مستحکم کنيم. خاصيت يک حرکت الهى همين است: همتهاى مردم، کارهاى مردم، عزم و اراده‌ى مردم، حضور مردم، در کنار توجه به خدا، در کنار دلهاى آماده‌ى براى تضرع؛ اينها خيلى مهم است. ارتباط خود را با خدا قوى کنيم. نگذاريم دلهاى ما متمايل به سمتى شود که ما را از راه خدا دور کند؛ «ربّنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هديتنا و هب لنا من لدنک رحمة»؛(آل عمران: 8) اين دعائى است که قرآن به ما ياد ميدهد. (8/10/89)

فتنه‌گر و دشمن هميشه هست؛ امروز يک دشمن است، فردا يک دشمن ديگر است، پس‌فردا يک کس ديگر است، يک جور ديگر است. يک ملت وقتى بيدار بود، آگاه بود، عازم بود، ايمان خودش را حفظ کرد، زنده بود، رويش داشت، با همه‌ى اين معارضه‌ها با آسانى - که روزبه‌روز آسانتر هم خواهد شد - ايستادگى ميکند، دست و پنجه نرم ميکند، بر همه‌ى اين معارضه‌ها هم فائق مى‌آيد.(۱۳۸۸/۱۰/۲۹)
"هوشياري و موقع سنجي لحظه اي" خصوصيت برجسته اي است که مردم همواره بايد به آن توجه داشته باشند و به محض توطئه دشمن، به صورت لحظه اي واکنش نشان دهند.(19/7/91)
 
طراحان اصلي فتنه

درآن فتنه، طراح و نقشه کش و مدير در بيرون از مرزها بوده و هست و عده اي بخاطر حب به نفس و حب به مقام اسير توطئه آنها شدند و دانسته يا ندانسته با آنها همکاري کردند. (15/11/89)
دشمن محاسبات خيلى دقيقى کرده بود؛ منتها خوب، محاسباتش غلط از آب درآمد؛ ملت ايران را نشناخته بود. دشمن در پشت صحنه، همه‌ى چيزها را مشاهده کرده بود. اين کسانى که شما بهشان ميگوئيد سران فتنه، کسانى بودند که دشمن اينها را هل داد وسط صحنه. البته گناه کردند. نبايستى انسان بازيچه‌ى دشمن شود؛ بايد فوراً قضيه را بفهمد.(19/10/89)

 ترکيب جمعيتي فتنه

کساني که در مقابل عظمت ملت ايران در انتخابات ايستادند، از ملت نيستند بلکه افراد ضد انقلاب صريح(منافقان ، سلطنت طلبان و ...)  و يا افرادي هستند که براثر جهالت و لجاجت خود همان کار ضد انقلاب را انجام مي دادند و ربطي به توده مردم ندارند.(۱۳۸۸/۱۱/۱۹

حاميان اصلي فتنه و محورهاي تبليغي آنها

ايشان با ياد آوري حمايت آمريکا ، انگليس ، کشورهاي غربي ومنافقان و سلطنت طلبان از "فتنه پس از انتخابات افزودند همراهي دشمنان و فتنه گران به تجلي عظمت پرشکوه ملت ايران در 9 دي و 22 بهمن 88 منجر شد ..".(۱۳۸۹/۰۳/۱۴)
آن حجم عظيم تبليغات دشمن که ميخواست فتنه‌گران را مردم ايران معرفى کند و اينجور نشان بدهد که مردم ايران از انقلابشان، از نظامشان برگشتند (21/9/90

 اهداف فتنه

آنها فتنه سال 88 را براي زمين زدن نظام جمهوري اسلامي، تقويت و يا تدارک کردند (16/5/90)
به گمان آنها بساط جمهورى اسلامى بنا بود جمع شود؛ نه فقط حقيقت دين، حتّى شعارهاى دينى هم باقى نمانَد؛ برنامه اين بود.(19/10/89)
توطئه‌ى بزرگى پشت فتنه‌ى سال 88 بود. اين فتنه خيلى چيز مهمى بود، قصدشان خيلى قصد عجيب و غريبى بود؛ در واقع ميخواستند ايران را تسخير کنند.(۱۳۸۹/۰۸/۱۲

 فتنه گران وتناقض رفتاري آنها

اينهائى که عامل فتنه بودند - توى خيابان، يا بعضى از سخنگويانشان - اغلب ندانسته وارد اين ميدان شده بودند؛ اما دستهائى اينها را هدايت ميکرد، نميفهميدند. حالا اين که چطور بعضى‌ها وارد اين ميدان شدند، چطور ندانسته به دشمن کمک کردند، خودش تحليلهاى دقيق روانشناختى دارد؛ اما واقعيت قضيه اين است که عرض کردم. اين مسئله خيلى کار بزرگى بود؛ اين کار را شما جوانها به سامان رسانديد.(۱۳۸۹/۰۸/۱۲)
بعضى در اين فتنه و در اين جنجال وارد شدند، نفهميدند اسم اين براندازى است؛ نفهميدند اين همان فتنه است که اميرالمؤمنين فرمود: «فى فتن داستهم بأخفافها و وطئتهم بأظلافها و قامت على سنابکها».(نهج‌البلاغه، خطبه‌ى 3) فتنه خرد و نابود ميکند کسانى را که زير دست و پاى فتنه قرار بگيرند. آنها نفهميدند اين فتنه است. يک حرفى را يکى گفت، اينها هم تکرار کردند. پس نميشود همه را محکوم به يک حکم دانست. حکم معاند متفاوت است با حکم غافل. البته غافل را هم بايد بيدار کرد.
شواهد و قرائن فراوان اثبات مي کند که حوادثي که گاه در کشور رخ مي دهد از جمله حوادث سال 78 و فتنه 88، از نتايج برنامه ريزيهاي ميان مدت و بلندمدت دشمن است.(۱۳۸۹/۰۸/۰۴)

شعار طرفدارى از قانون ميدهند، عمل صريحاً بر خلاف قانون انجام ميدهند. شعار طرفدارى از امام ميدهند، بعد کارى ميکنند که در عرصه‌ى طرفداران آنها، يک چنين گناه بزرگى انجام بگيرد؛ به امام اهانت بشود، به عکس امام اهانت بشود. اين، کار کمى نيست؛ کار کوچکى نيست. دشمنان از اين کار خيلى خوشحال شدند. فقط خوشحالى نيست، تحليل هم ميکنند. بر اساس آن تحليل، تصميم ميگيرند.(۱۳۸۸/۰۹/۲۲)

گناه سران فتنه

گناه آتش‌افروزان فتنه‌ى 88 همين بود که به قانون تمکين نکردند، به رأى مردم تمکين نکردند. ممکن است کسى بعد از انتخابات اعتراض داشته باشد؛ خيلى خوب، اين اعتراض ايرادى ندارد؛ اما راهِ قانونى دارد که چگونه بايد اين اعتراض را بيان و دنبال کرد. اگر قانون را قبول داريم، بايد از آن راه برويم. اين هم نکته‌ى اصلى است(20/7/90)

حتي اگر با نگاه خوشبينانه به آن ماجرا نگاه کنيم، گناه بزرگ و غيرقابل اغماض فتنه گران اين است که شبهه و خدشه ذهني خود را به چالشي در مقابل نظام تبديل کردند و به نظام و کشور ضربه زدند. (8/3/92)

گناه بزرگى که برخى از دست‌اندرکاران فتنه‌ها در کشور انجام ميدهند، اميدوار کردن دشمن است؛ دشمن را اميدوار ميکنند که ميتواند منفذى در بين مردم، در بين عوامل گوناگون، در بين مسئولان نظام باز کند. (8/10/89)

در آن حوادث، فتنه گراني براي دست يافتن به قدرت، مصلحت کشور را ناديده گرفتند و به حقانيت روشن يک راه، پشت کردند، به گونه اي که دشمنان درجه يک ملت از اقدامات آنان به هيجان و شوق آمدند و از آنان حمايت کردند اما عده اي اين حقايق روشن را نديدند و نمي بينند، البته برخي هم با وجود اينکه اين حقايق را درک و فهم مي کنند اما به علت ظلمت دل و هواهاي نفساني، حاضر نيستند به اين فهم خود، ترتيب اثر دهند.(۱۳۸۹/۰۹/۰۴)

رهبر انقلاب اسلامي اساس فتنه پس از انتخابات را، نفي آراي مردم، خدشه وارد آوردن به حضور ملت و اتهام و تهمت به نظام برشمردند و تأکيد کردند: افرادي با ارتکاب اين گناه بزرگ حاضر نشدند در مقابل قانون، " داور و شيوه داوري که قانون تعيين کرده است"، تسليم شوند.(۱۳۸۸/۱۲/۰۶

بيّناتي که سران فتنه مي توانستند متنبه شوند

آن کسى که براى انقلاب، براى امام، براى اسلام کار ميکند، بمجردى که ببيند حرف او، حرکت او موجب شده است که يک جهتگيرى‌اى عليه اين اصول به وجود بيايد، فوراً متنبه ميشود. چرا متنبه نميشوند؟ وقتى شنفتند که از اصلى‌ترين شعار جمهورى اسلامى - «استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى» - اسلامش حذف ميشود، بايد به خود بيايند؛ بايد بفهمند که دارند راه را غلط ميروند، اشتباه ميکنند؛ بايد تبرى کنند. وقتى مى‌بينند در روز قدس که براى دفاع از فلسطين و عليه رژيم غاصب صهيونيست است، به نفع رژيم غاصب صهيونيست و عليه فلسطين شعار داده ميشود، بايد متنبه بشوند، بايد خودشان را بکشند کنار، بگويند نه نه، ما با اين جريان نيستيم. وقتى مى‌بينند سران ظلم و استکبار عالم از اينها حمايت ميکنند، رؤساى آمريکا و فرانسه و انگليس و اينهائى که مظهر ظلمند - هم در زمان کنونى، هم در دوره‌ى تاريخىِ صد سال و دويست ساله‌ى تا حالا - دارند از اينها حمايت مي کنند، بايد بفهمند يک جاى کارشان عيب دارد؛ بايد متنبه بشوند. وقتى مى‌بينند همه‌ى آدمهاى فاسد، سلطنت‌طلب، از اينها حمايت ميکند، توده‌اى از اينها حمايت ميکند، رقاص و مطرب فرارى از کشور از اينها حمايت ميکند، بايد متنبه بشوند، بايد چشمشان باز بشود، بايد بفهمند؛ بفهمند که کارشان يک عيبى دارد؛ بلافاصله برگردند بگويند نه، ما نميخواهيم حمايت شما را. چرا رودربايستى ميکنند؟ آيا ميشود با بهانه‌ى عقلانيت، اين حقايق روشن را نديده گرفت، که ما عقلانيت بخرج ميدهيم! اين عقلانيت است که دشمنان اين ملت و دشمنان اين کشور و دشمنان اسلام و دشمنان انقلاب، شما را از خود بدانند و براى شما کف و سوت بزنند، شما هم همين طور خوشتان بيايد، دل خوش کنيد؛ اين عقلانيت است؟! اين نقطه‌ى مقابل عقل است. عقل اين است که بمجردى که ديديد برخلاف آن مبانى‌اى که شما ادعايش را ميکنيد، چيزى ظاهر شد، فوراً خودتان را بکشيد کنار، بگوئيد نه نه نه، ما نيستيم؛ بمجردى که ديديد به عکس امام اهانت شد، به جاى اينکه اصل قضيه را انکار کنيد، کار را محکوم کنيد؛ بالاتر از محکوم کردنِ کار، حقيقت کار را بفهميد، عمق کار را بفهميد؛ بفهميد که دشمن چه جورى دارد برنامه‌ريزى ميکند، چه ميخواهد، دنبال چيست؛ اين را بايد اين آقايان بفهمند. من تعجب ميکنم! کسانى که اسم و رسم خودشان را از انقلاب دارند - بعضى از اين آقايان يک سيلى براى انقلاب نخوردند در دوران اختناق و طاغوت - و به برکت انقلاب اسم و رسمى پيدا کردند و همه چيزشان از انقلاب است، مى‌بينيد که دشمنان انقلاب چطور بُراق شدند، آماده شدند، صف کشيدند، خوشحالند، ميخندند؛ اينها را که مى‌بينيد؟ به خود بيائيد، متوجه بشويد.(۱۳۸۸/۰۹/۲۲

روح حاکم جمعيت حماسه ساز 9 دي

در قضيه‌ى 9 دى سال 88 يک نکته اساسى است و آن نکته برميگردد به هويت انقلاب و ماهيت انقلاب. يعنى همان روحى که حاکم بود بر اصل انقلاب ما و آن حضور عظيمِ بى‌نظيرِ تاريخى در سال 57، همان روح در ماجراى 9 دى نشان داده شد؛ کمااينکه در قضاياى گوناگونِ ديگر هم نشان داده شده، ليکن در 9 دى به شکل بارزى نشان داده شد؛ به طورى که جاى انکار و ترديد و تأمل براى هيچ کس از بدخواهان و دوستان و دشمنان و ديگران باقى نگذارد. آن روح چه بود؟ روح ديانتِ حاکم بر دلهاى مردم بود. پس اينجا ما دو تا عنصر در کنار هم داريم: يک عنصر، عنصر مردم است؛ که مردم در هر کشورى، در هر جامعه‌اى، اگر چنانچه همت کنند، بصيرت به خرج بدهند، عمل کنند و وارد ميدان بشوند، ميتوانند همه‌ى مشکلات را حل کنند. يعنى بزرگترين کوه‌ها در مقابل حضور مردم از بين ميرود؛ ميتوانند کوه‌هاى بزرگ را جابه‌جا کنند. اين يک حقيقت آشکارى است که بسيارى از تحليلگران اجتماعى در کشورهاى اسلامى و ديگر کشورها آن را درست لمس نکردند، درک نکردند؛ ما اين را لمس کرديم. هنر بزرگ امام بزرگوار ما هم همين بود.
 

عنصر دوم هم عنصر ايمان دينى مردم است. ايمان دينى، آن معجزه‌گرى است که قادر است اولاً همه‌ى مردم را بسيج کند و بياورد، ثانياً آنها را در صحنه نگه دارد، و ثالثاً سختى‌ها را براى آنها هموار و آسان کند؛ هيچ ايمان ديگرى اين خصوصيت را ندارد. (21/9/90

علل حضور در صحنه و خلق حماسه 9 دي

 کار شوراى هماهنگى تبليغات، مديريت است؛ والّا کار را مردم ميکنند، و دلها دست خداست. مردم را خداى متعال توى صحنه مى‌آورد؛ يعنى همان ايمان الهى و توفيق الهى و تأييد الهى است که مردم را در صحنه مى‌آورد.

ضمناً توجه داشته باشيد؛ يکى از خصوصيات ديگرى که در حادثه‌ى 9 دى هست، که باز آن را کاملاً به حوادث انقلاب نزديک ميکند، مسئله‌ى عاشوراست.

در قضيه‌ى 9 دى هم باز پاى امام حسين در ميان بود، پاى عاشورا در ميان بود. اگر آن حرکات سخيف و در واقع گريه‌آور از سوى اين گروه‌هاى ايضاً سخيف، در عاشورا پيش نمى‌آمد، اين حرکت عظيم و اين تحرک عمومى مردم معلوم نبود به اين شکل به وجود بيايد. اينجا هم پاى عاشورا در ميان بود.(21/9/90)
 

خلق حماسه 9 دي و نتايج آن

مردم احساس وظيفه‌ى دينى کردند و دنبال اين وظيفه، عمل صالحِ خودشان را انجام دادند. عمل صالح اين بود که توى خيابان بيايند، نشان بدهند، بگويند مردم ايران اينند. با اين حرکت مردم، آن حجم عظيم تبليغات دشمن که ميخواست فتنه‌گران را مردم ايران معرفى کند و اينجور نشان بدهد که مردم ايران از انقلابشان، از نظامشان برگشتند، بکلى نقش بر آب شد؛ يعنى مردم نشان دادند که اين، مردم ايران است. تحليلگران خارجى وقتى نگاه کردند، گفتند از بعد از رحلت امام بزرگوار، يا شايد بعضى گفتند از بعد از حرکات اول انقلاب، هيچ اجتماعى با اين بزرگى، با اين تپش، با اين شور و هيجان وجود نداشته، که مردم وارد ميدان شدند. اين، حقيقت 9 دى است. (21/9/90)
وقتى امتحانِ خوب بدهيد، خدا شما را بالا ميبرد. امروز خط اسلام، خط ايمان باللَّه، خط انقلاب در کشور و در ميان ملت، خيلى قوى‌تر، پررنگ‌تر و بالاتر است از آنچه که قبل از اين فتنه بود. چرا؟ چون مردم، خوب امتحان دادند. اين، نمره‌ى الهى است. اين شد براى ما دستورالعمل. (19/10/89)