به گزارش جهانبین‌نیوز به نقل از مشکات برين، فريدون رئيسي دهکردي عضو هيات علمي دانشگاه در خصوص وجه تسميه شهرکرد، اظهار داشت: شَهرکُرد امروز يا دِهْکُرد قديم مرکز استان چهارمحال و بختياري است و در کتب تاريخي در مورد وجه تسميه روايات متعددي در اين زمينه وجود دارد.

وي افزود: از جمله اين روايات اين طور است، در ابتدا شهرکرد با نام "دهگُرد" خوانده شده است که در ادبيات فارسي واژه "گُرد" به معني پهلوان است و در شاهنامه از اين واژ متعدد استفاده شده است و بعد از مدتي در تطور زبان واژه "گُرد" به "کُرد" تغيير سبک داده و "دِهْکُرد" نام گرفته و بعد از آن به"شَهرکُرد" تغيير کرده است.

رئيسي بيان کرد: واژه "کُرد" از جمله واژه هاي اصيل فارسي است و در بسياري از کتاب هاي سفرنامه به آن اشاره شده است که دِهْکُرد (شهرکرد امروز)، ده پهلوانان بوده و به مرور زمان به شَهرکُرد تبديل شده است.

وي گفت: تا قبل از سال ۱۳۳۲ شمسي به عنوان شهرستان شهرکرد و از توابع استان اصفهان به شمار مي‌رفت. در اين سال اين شهرستان از استان اصفهان جدا شد و به عنوان فرمانداري مستقل چهارمحال وبختياري در تقسيمات سياسي کشور قرار گرفت.

این استاد دانشگاه افزود: در سال ۱۳۳۷ شمسي با تغيير رويکردهاي حکومت وقت، فرمانداري مستقل چهارمحال وبختياري به فرمانداري کل ارتقاء يافت و در محدوده آن فرمانداري‌هاي جديد بروجن و بخش‌هاي جديد شوراب و گندمان نيز ايجاد گرديد.

رئیسی تصریح کرد: در سال ۱۳۵۲ شمسي بر اساس مصوبه هيئت وزيران، فرمانداري کل چهارمحال و بختياري به استانداري چهارمحال و بختياري ارتقاء يافت.

وي بيان کرد: در بين افرادي که اصالت شهرکردي دارند عده‌اي با پسوند دهکردي و عده اي با پسوند شهرکردي به دليل تغيير نام دهکرد به شهرکرد وجود دارند.

اين استاد ادبيات فارسي ادامه داد: در روايتي ديگر آمده است، عده‌اي از عشاير که طايفه اي از کردها بودند به اين منطقه تبعيد مي شوند و در اينجا اسکان پيدا مي کنند و با بومي‌هاي منطقه ازدواج مي کنند و چون طايفه‌اي "کُرد" بودند "دِهْکُرد" ناميده مي شود و بعد از آن با تغيير واژه "دِهْکُرد" به "شَهرکُرد" معروف مي شود.

فريدون رئيسي دهکردي ادامه داد: بر اساس اسناد و مدارک فرهنگي موجود مرکز فعاليت هاي اقتصادي در آن زمان جنوب شهرکرد يعني منطقه اي در اطراف بقعه امامزادگان دو معصوم حليمه و حکيمه خاتون(س) و مسجد اتابکان است که اسکان اوليه آن‌ها مي باشد.

لازم به توضيح است، استان چهارمحال و بختياري در قلمروي مرکزي فلات ايران و در ميان رشته کوه‌هاي زاگرس واقع شده و يکي از مناطق کوهستاني کشور به شمار مي‌رود به طوري که شهرکرد (مرکز استان) با ارتفاع ۲۱۵۰ متر، مرتفع‌ترين شهر کشور بوده و به همين دليل به «بام ايران» معروف شده است.

بخش وسيعي از استان چهارمحال و بختياري از رشته کوه‌هاي زاگرس با جهت شمال غربي به جنوب شرقي تشکيل يافته و بخش ديگر استان را جلگه‌هايي تشكيل مي‌دهند كه شامل مزارع سبز و خرم و باغ‌هاي نسبتاً وسيع است.

ارتفاعات برفگير استان چهارمحال و بختياري، سرچشمه معروف‌ترين رودخانه‌هاي دائمي جنوب غربي و مرکزي ايران يعني کارون، زاينده‌رود و دز مي‌باشد.